Λασπωμένος ΑΡΗΣ...

Είχα υποσχεθεί, στον καλό φίλο AnimationAris, ένα "φωτορεπορτάζ" από τον αγώνα κυπέλου του ΑΡΗ στα Τρίκαλα. Δε φανταζόμουν, ούτε και κανένας άλλος ανά την επικράτεια, ότι θα κατέληγε στον αποκλεισμό, από το θεσμό, της "κίτρινης θύελλας"...

Θα'θελα να έγραφα περισσότερα αλλά βυθίστηκα στο λασπερό βούρκο του γηπέδου μαζί με την ομάδα μου, η οποία παρά τα όσα έγιναν, όπως κι αν έγιναν, δεν δικαιούνταν να χάσει (και) αυτό το παιχνίδι!

Οι "Σακαφλιάδες" ζήλεψαν τις φιέστες του "Βικελίδης"


...όταν δεν στρέφονταν κατά του "εσωτερικού εχθρού"


...ή κατά των επίσης θερμοκέφαλων "αντιπάλων"
με αποτέλεσμα να χορτάσουμε δακρυγόνα και διακοπή


Πιστοί του θεού, υπό κατακλυσμιαία νεροποντή...


Κι ο Έκτωρ βρεγμένος και μοναχικός γερόλυκος...


Στο γήπεδο (τρόπος του λέγειν), μόνες πρόσφορες ενέργειες οι... "γιόμες"


με συνήθη προορισμό το... "ταρτάν", αφού τα πόδια κόλλαγαν στη λάσπη!


Μέχρι που έφτασε η στιγμή των πέναλτι...


...και κάποιοι βρήκαν δίχτυα, κάποιοι άλλοι πάλι, όχι!

Ατομικό συμπέρασμα: δεν ξαναπαρακολουθώ αγώνα ποδοσφαίρου ή μπάσκετ του ΑΡΗ στα Τρίκαλα, γιατί τελευταία χάνουμε ανελλιπώς και εγώ είμαι σε επικίνδυνη ηλικία!

Τοπικό συμπέρασμα: μπράβο στα Τρίκαλα! Παίξαν με ψυχή και πάθος και δεν τους ψέγει κανείς (τους παίκτες) ούτε για το γήπεδο, ούτε για τα φαλτσοσφυρίγματα...

Συλλογικό συμπέρασμα: οι Αρειανοί είμαστε και Έλληνες, όπερ εστί: δε σκύβουμε το κεφάλι, δεν πετάμε τις ασπίδες!

Άντε τώρα, vamos αδέρφια για Super και Europa Leages !

Ο Χειμώνας μας φέρνει πιο κοντά.

"Πιάσαν τα πρωτοβρόχια, έφυγαν τα χελιδόνια." Έτσι αρχίζαμε τις εκθέσεις κάποτε στα δημοτικά σχολεία και αυτά μας τα λόγια σηματοδοτούσαν την έναρξη της καινούργιας σχολικής χρονιάς.
Κάπως έτσι σηματοδοτώ κι εγώ τη νέα περίοδο... Ήρθε καιρός να ανοίξω ξανά τις πόρτες και τα παράθυρα του ψηφιακού μου σπιτιού, να μπει φρέσκος αέρας για να διώξει τη θερινή ραστώνη, να έρθετε και εσείς όλοι να σας φιλέψω γλυκό του κουταλιού και φρέσκο τσίπουρο! Μου'λειψε το τόσο αναζωογονητικό "μασλάτι" μας (VAD ζήλεψα τις φράσεις σου) κι ανυπομονώ για τη συνέχεια...
Απουσίασα καιρό λόγω πολύ ευχάριστων οικογενειακών εξελίξεων αλλά και πολύ πιεστικών κι αγχωτικών επαγγελματικών συνθηκών... Να'μαι όμως πάλι εδώ και χαίρομαι που οι περισσότεροι από εσάς είστε καλά!

Δεν σας κρύβω ότι μπήκα στον πειρασμό να σταματήσω να γράφω, ειδικά μπροστά στην επέλαση της "πραγματικής ζωής" στη ζωή μου, όμως δεν σταμάτησα να σας διαβάζω φίλοι μου (έστω κι αν δεν προλάβαινα ή δεν μπορούσα να σας γράφω), και διαπίστωσα ότι το αίσθημα της φιλίας και της αλληλεγγύης (ακόμα και της ψηφιακής) είναι πολύ δυνατό για να το ξεπεράσω. Ξεκίνησε μια κουβέντα για το μέσο η φίλη Black Bedlam, έχει ξαναγίνει και νομίζω ότι ο προβληματισμός θα συνεχίζει όμως τελικά πιστεύω ότι στην Ελλάδα του "μολών λαβέ" δεν πρέπει να καταθέτουμε τα όπλα αλλά, από όποιο μετερίζι μάς έτυχε, να πολεμάμε... και ως μαθηματικός μπορώ σίγουρα να πω ότι το δίκιο (των πολλών) έχει πάντα πρόσημο "+" ενώ το άδικο (των λίγων) έχει πάντα "-" , αυτή είναι η ατέρμονη "ακολουθία" της ανθρωπότητας!

Το παραπάνω σκίτσο του Στάθη με έβαλε σε σκέψεις: τελικά η "κρίση" ποιανού κρίση είναι; Μήπως απλώς είναι η τέλεια ευκαιρία του Συστήματος να περάσει όλα τα μέτρα που του χρειάζονται για την επιβίωσή του και να πάρει πίσω όσα δικαιώματα καταχτήθηκαν στο παρελθόν με αίμα; Και όσοι το βλέπουμε έτσι θα συνεχίσουμε να ζούμε μέσα στην "μαλθακία" και να υπομένουμε το βιασμό "εφόσον δεν μπορούμε να τον αποφύγουμε";

Υπάρχουν όμως και ευχάριστα πράγματα στην "παλιοζωή" μας κι αυτά είναι που μας κρατάνε "ζωντανούς" και μας εμπνέουν! Όπως για παράδειγμα η ομάδα μου ο ΑΡΗΣ ! Η ομάδα που, στον βίαια επιχειρηματικό κόσμο του επαγγελματικού αθλητισμού, διοικείται από το εκλεγμένο συμβούλιο της Λέσχης Φίλων του, διαθέτει τους πιο μαχητικούς (και ταυτόχρονα πιο ειρηνιστές) φιλάθλους και γράφει ιστορία (με μέθοδο, αυταπάρνηση και πολλή δουλειά) απέναντι σε ευρωπαϊκά και ντόπια "θηρία". Ιστορία ήθους και αγώνα!

Θέλω να κλείσω αυτό το μακροσκελές καλωσόρισμα (συγχωρέστε με) με ένα τραγούδι των πατεράδων μας, που όταν το σιγοσφυρίζω αλλάζει η διάθεσή μου και τονώνεται η αυτοπεποίθησή μου. ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ και ιδιαίτερα στην μαχήτρια Black Bedlam, στον πολύπαθο Kanthar0 και στο φαντάρο Red Shark (που, για διαφορετικούς λόγους, δίνει ο καθένας τη μάχη του)!

Είμαι πεπεισμένος ότι αυτός ο Χειμώνας θα μας φέρει πιο κοντά, έχουμε ανάγκη τη ζέστη της συντροφιάς και των αγώνων!

Μαλλιά σγουρά, μαλλιά κοράκου χρώμα
που ανέμιζε ο αγέρας στα ζερβά
σας αγαπούσα πάντοτε και τώρα
η δόλια μου καρδιά στενάζει και πονά.

Πάει καιρός που έβγαινες στους δρόμους
τη σκούφια φόραγες λεβέντικα στραβά
και τα μαλλιά χυτά πάνω στους ώμους
τ' ανέμιζε ο αγέρας στα ζερβά.

ΘΑ'ΡΘΟΥΝ ΚΑΙΡΟΙ, ΚΑΙΡΟΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ
σκλάβοι δε θα 'ναι τότε οι λαοί
θα ζούμε τότε πια αδελφωμένοι
σε μια ελεύθερη ειρηνική ζωή.

Εγώ Άη-Στράτη δε φοβάμαι
είναι κι αυτή μια Ελληνική γωνιά
ΤΑ ΜΑΥΡΑ ΤΑ ΜΑΛΛΙΑ ΜΑΣ ΚΙ ΑΝ ΑΣΠΡΙΣΑΝ
ΔΕΝ ΜΑΣ ΤΡΟΜΑΖΕΙ Η ΒΑΡΥΧΕΙΜΩΝΙΑ !