Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2009

Καλή Χρονιά !

"Την Κυριακή θ' ακούσουμε τη μπάντα..."

Καλή, ειρηνική και δημιουργική χρονιά σε όλους!

Με τις νότες της μπάντας του Δήμου Τρικάλων, Πέμπτη 31.12.09, ακριβώς στις 12 μμ.

Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2009

Ο ξενόδουλος Γεώργιος Παπανδρέου


Πέρασαν 65 χρόνια από τα Δεκεμβριανά γεγονότα του 1944... Από τότε που τα αγγλικά στρατεύματα του Σκόμπυ επιχείρησαν ωμή ιμπεριαλιστική επέμβαση στη χώρα μας, κατόπιν εντολής του διευθυντηρίου του Τσώρτσιλ και της ελληνικής αστικής τάξης του Γεωργίου Παπανδρέου και του βασιλιά. Κι ας ήταν ο β΄ παγκόσμιος σε εξέλιξη...

Στην πραγματικότητα ο εγγλέζικος βομβαρδισμός Πειραιά και Αθήνας, οι δεκάδες νεκροί έλληνες μαχητές στις οδομαχίες της πρωτεύουσας δεν ήταν άλλο παρά η πρώτη πράξη του εμφύλιου πολέμου στην Ελλάδα. Ενός εμφύλιου που είχε λεπτομερώς σχεδιαστεί από ξένα κέντρα και τους πρόθυμους, ξενόδουλους υπηρέτες τους (σαν τον Παπανδρέου, που αργότερα αναγορεύτηκε και "γέρος της δημοκρατίας") και που το ισχυρό αλλά άπειρο πολιτικά λαϊκό κίνημα (με μπροστάρη το ΕΑΜ) πιάστηκε στον θανατηφόρο ιστό που αυτοί εξυφαίναν... Ενός πολέμου μέσα στον πόλεμο που αποτέλεσε τον μοναδικό, γι' αυτούς, δρόμο καταστολής κι ακύρωσης του μεγαλειώδους εαμικού αντιστασιακού κινήματος - επαναφοράς των δοσιλόγων και των ναζιστικών ταγμάτων ασφαλείας ως επίσημου "εθνικού" στρατού - εν τέλει σύνδεσης της χώρας στο διεθνές ιμπεριαλιστικό άρμα, μέσω της αιματοβαμμένης επικράτησης του μοναρχοφασισμού...

65 χρόνια μετά γίνονται επίμονες προσπάθειες να ξαναγραφεί η ιστορία, από τη μεριά του νικητή βέβαια: είτε με ωμό αντικομμουνισμό, είτε με την πλαστή κι ανιστόρητη εξίσωση φασισμού-κομμουνισμού, είτε με "κεντροαριστερές" καλλιτεχνικές προσεγγίσεις - σαν το τελευταίο μελό του κυρ-Παντελή Βούλγαρη (βλέπε προηγούμενη ανάρτησή μου).

Για να συμβάλλω κι εγώ στην "ιστορική μνήμη" παραθέτω επιστολή του ξενόδουλου Γ.Παπανδρέου στην Καθημερινή της 2/3/1948 (εν μέσω εμφυλίου), όπου προσπαθεί ο "γέρος" να αμυνθεί της... εθνοσωτηρίου πολιτικής του κατά την απελευθέρωση. Προφανώς το πάνω χέρι στις εξελίξεις το είχαν πάρει πια οι αμερικάνοι και η φάρα του καθώς κι οι εγγλέζοι πάτρωνές του απομακρύνονταν σταδιακά από το προσκήνιο (...για να αποτελέσουν σκοτεινές εφεδρίες του συστήματος μετά από μια δεκαετία). Επειδή λοιπόν, διεκδικεί δάφνες δοσιλογισμού και πατριδοκαπηλείας δεν διστάζει να' ναι αποκαλυπτικά ωμός και θρασύς όπου χρειάζεται - οι υπογραμμίσεις και τα έντονα γράμματα στο κείμενο είναι δικά μου:

«Φίλε κ. Διευθυντά,

(...) Και ερχόμεθα εις τον ιδικόν μας Δεκέμβριον. Γράφετε: "Ο Υψιστος μάς έκαμε δώρον την Επανάστασιν και τα Δεκεμβριανά. Διότι τι θα συνέβαινε αν δεν εγίνοντο; Διά να μη γίνουν ήμεθα τότε εις κάθε υποχώρησιν έτοιμοι, θα εδίδαμεν εις τους Κομμουνιστάς και ένα και δύο υπουργεία, ακόμα και πέντε. Σιγά σιγά θα τους παραδίδαμεν - για να μη γίνει Επανάστασις - και την Διοίκησιν και τον Στόλον και τον Στρατόν. Θα τους τα εδίδαμεν όλα". Η διαφωνία μου είναι απόλυτος. Όχι ότι δεν υπήρξε "δώρον του Υψίστου" ο Δεκέμβρης... Αλλά ότι "θα τους τα εδίναμε όλα...". Διότι συνέβαινεν ακριβώς το αντίθετον: "τους τα επαίρναμε όλα..." . Και διότι επεμείναμεν, απεφάσισαν την Στάσιν...

(...) Θα επικαλεστώ κείμενα:

"Την 26η Απριλίου 1944, όταν ανέλαβα την Κυβέρνησιν εις το Κάιρο, διεκήρυξα το σύνθημα: Μία Πατρίς, μία Κυβέρνησις, εις Στρατός.

Εις το Συνέδριον του Λιβάνου την 17ην Μαΐου 1944, ομιλών ενώπιον και των εκπροσωπών του ΚΚΕ. είπα: "Το κύριον επίμαχον θέμα είναι το στρατιωτικόν, το θέμα της υλικής δυνάμεως. Η ώρα είναι ιστορική και οφείλομεν να ομιλήσωμεν ευκρινώς και απεριφράστως. Εάν το ΕAM έχει την πρόθεσιν να χρησιμοποιήσει την υλικήν του δύναμιν ως όργανον εμφυλίου πολέμου και εξοντώσεως των αντιπάλων του, και αύριον, μετά το πέρας του πολέμου, υπό το ψευδώνυμον της Λαϊκής Δημοκρατίας, ως όργανον δυναμικής επικρατήσεως επί της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, τότε βεβαίως δεν υπάρχει στάδιον συνεννοήσεως. Το καθήκον μας τότε είναι να συνεγείρωμεν το έθνος και να επικαλεσθώμεν την επικουρίαν όλων των Μ. Συμμάχων μας εις τον διπλούν αγώνα και κατά του εξωτερικού εισβολέως και κατά του εσωτερικού εχθρού. Διότι ο Ελληνικός λαός δεν κάμνει επιλογήν τυράννων. Αρνείται την τυραννίαν... Εάν όμως το ΕAM έχει λάβει απόφασιν να εγκαταλείψη τους σκοπούς της δυναμικής επικρατήσεως και να αρκεσθή εις τα πολιτικά μέσα της πειθούς και αν, κατά συνέπειαν, δέχεται την κατάργησιν του ΕΛΑΣ καθώς και των άλλων ανταρτικών σωμάτων και την δημιουργίαν Εθνικού Στρατού, ο οποίος θα ανήκει μόνον εις την Πατρίδα και θα υπάκουη εις τας διαταγάς της Κυβερνήσεως, τότε η συμμετοχή και του ΕΑΜ εις την Εθνικήν μας Ενωσιν θα ημπορή να θεωρήται γεγονός.".

Την 6η Ιουλίου 1944 απήντησα από το ραδιόφωνον του Καΐρου προς την Επιτροπήν των Βουνών, η οποία είχε ζητήσει επιπροσθέτως τα υπουργεία των Στρατιωτικών και των Εσωτερικών. Και είπα: "Αποδοχή των νέων όρων σημαίνει κατ' ουσία: Στρατός ΕΑΜ. Ελεγχoν της Αστυνομίας, της Χωροφυλακής, της Διοικήσεως και της Δικαιοσύνης από το ΕAM. Και έμπνευσιν της Παιδείας μας από το ΕΑΜ. Τώρα, πλέον, ημπορεί να γίνει πλήρης εξήγησις. Γνωρίζομεν τι μας ζητούν. Και απέναντι των αιτημάτων των λαμβάνωμεν επίσημον, υπεύθυνον θέσιν: Αρνούμεθα. Μας ζητούν να παραδώσουμε την Ελλάδα. Αρνούμεθα!".

Την 21ην Αυγούστου 1944 συνηντήθην εις την Ρώμην με τον Βρετανόν Πρωθυπουργόν. Και όταν μου έθεσε το ερώτημα, ποία είναι η πολιτική μου, απήντησα: "Εξοπλισμός του Κράτους. Αφοπλισμός του ΕΑΜ". (...) Και συνεπής προς την σταθεράν επαγγελίαν επηκολούθησε η εφαρμογή...

Η κυβέρνησις της Εθνικής Ενώσεως ανεσχηματίσθη εν Αθήναις την 23ην Οκτωβρίου. Και μετά δέκα ημέρας, την 3ην Νοεμβρίου 1944, προέβην εις τας ακολούθους ανακοινώσεις: "Μετά την συντελεσθείσαν πλήρην Απελευθέρωσιν της Ελλάδος λήγει και η Αντίστασις. Είναι επομένως φυσικόν ότι επακολουθεί η αποστράτευσις των Ανταρτικών Ομάδων ΕΛΑΣ και ΕΔΕΣ, η οποία ωρίσθη διά την 10ην Δεκεμβρίου...".

(...) Οσοι θέλουν να κρίνουν δικαίως εκείνην την εποχήν, οφείλουν να αναπολήσουν την κατάστασιν του Απριλίου 1944, όταν ανέλαβα την Κυβέρνησιν: Εις την Ανατολήν, αι ένοπλοι δυνάμεις μας είχον αποσυντεθεί από την Στάσιν. Και εις την Ελλάδα το ΚΚΕ είχε καταστή παντοδύναμον και είχε συγκροτήσει και την Κυβέρνησιν των Βουνών - την ΠΕΕΑ. Και η αγωνία, από την οποία αδιαλείπτως κατειχόμην ήτο: Πώς θα κατελύετο; Δύο ήσαν τα στάδια διά να φθάσωμεν εις την Νίκην: Πρώτον, η έλευσις εις τας Αθήνας! Και δεύτερον, ο αφοπλισμός του ΚΚΕ.

Διά να έλθωμεν εις τας Αθήνας - ως αντίπαλοι του ΚΚΕ - δεν διεθέταμεν, δυστυχώς, ούτε εις το εσωτερικόν, ούτε εις το εξωτερικόν, ελληνικάς δυνάμεις, αριθμητικώς επαρκείς διά να αντιμετωπίσουν τας μυριάδας του ΕΛΑΣ, τακτικού και εφεδρικού, καθώς και την ευρυτάτην συνωμοτικήν οργάνωσιν του ΕAM. Αλλά δεν υπήρχον επίσης τότε ούτε βρετανικαί δυνάμεις διαθέσιμοι, διότι είχαν απορροφηθή από τα τρία ευρωπαϊκά μέτωπα, τα οποία, κατά τους κρίσιμους εκείνους μήνας - Σεπτέμβριον και Οκτώβριον 1944 - επιέζοντο σφοδρώς από τον Χίτλερ, αποβλέποντα εις τον εξαναγκασμόν χωριστής ειρήνης... Και είχε μάλιστα φθάσει εις τόσον βαθμόν η έλλειψις διαθεσίμων βρετανικών δυνάμεων, ώστε να αναγκασθώ μίαν ημέραν, εις τον πρεσβευτήν της Μεγ. Βρετανίας, ο οποίος μου ωμίλει περί αποστολής εις την Ελλάδα "εκατοντάδων" ή και "δεκάδων" ανδρών, να δώσω την απάντησιν, ότι "έχω την εντύπωσιν, ότι ομιλώ με αντιπρόσωπον του Λουξεμβούργου...".

(...) Ιδού, διατί, μόνον η συμμετοχή του ΚΚΕ εις την Κυβέρνησίν μας ήνοιγε τας πύλας της Ελλάδος. Και διά τούτο την επεδίωξα - και ευτυχώς κατωρθώθη... Καθώς επίσης, μόνον το σύμφωνον της Καζέρτας, όπου ο ΕΛΑΣ, διά του Αρχηγού του, υπέγραψε την υποταγήν του εις το Βρετανικόν Στρατηγείον και προσεκάλεσε τους Βρετανούς εις την Ελλάδα, καθίστα Συμμαχικώς εύκολον την παρουσίαν των...

Αλλά υπάρχει και το δεύτερον στάδιον, ο αφοπλισμός του ΕΛΑΣ. Διότι εφ' όσον το ΚΚΕ παρέμεινε πάνοπλον, η Ελληνική Κυβέρνησις, καθώς ελέγαμεν τότε, ήτο απλώς "η περικεφαλαία του ΕΑΜικού Κράτους...". Αλλά πότε θα έπρεπε ν' αποφασισθή η αποστράτευσις; Θα έπρεπε ν' αποφασισθή αμέσως, ή να αναβληθή δι' αργότερον; Το ζήτημα του χρόνου ήτο κρισιμώτατον. Το ΚΚΕ εζήτει αναβολήν. Και αι γενικώτεραι συνθήκαι την ηυνόουν. Εφόσον εξηκολουθεί ο πόλεμος εναντίον του Ναζισμού, ηδύνατο να θεωρηθή παράλογος η άμεσος αποστράτευσις δυνάμεων της Εθνικής Αντιστάσεως. Και δι' αυτό ουδαμού της Ευρώπης συνέβη...

Αλλά μου ήτο σαφές, ότι ο χρόνος ειργάζετο υπέρ του ΚΚΕ. Και εσωτερικώς, διότι θα εξησφάλιζεν εν τω μεταξύ την πλήρη διάβρωσιν - όπως φαίνεται να συνέβη εις την Τσεχοσλοβακίαν. Και εξωτερικώς, διότι τότε η Σοβιετική Ενωσις ευρίσκετο ακόμη εις την θανάσιμον εμπλοκήν με τον Ναζισμόν και επροφυλάσσετο να διατάραξη τας Συμμαχικάς σχέσεις της. Και διά τούτο ακριβώς παρέστησε, καθ' όλον τον Δεκέμβριον, τον ουδέτερον - και μάλιστα μέχρι του σημείου να μας αναγγείλη την 30ήν Δεκεμβρίου, την αποστολήν πρέσβεως, ενώ ακόμα αι μάχαι εμαίνοντο εις τας Αθήνας...

Και διά τούτο επέμεινα ανενδότως εις την άμεσον αποστράτευσιν. Και η 10η Δεκεμβρίου έμενεν αμετακίνητος...

Το συμπέρασμα είναι ότι ο Δεκέμβριος ημπορεί να θεωρηθή "δώρον του Υψίστου". Αλλά, διά να ύπαρξη ο Δεκέμβριος, έπρεπε προηγουμένως να είχωμεν έλθει εις την Ελλάδα. Και τούτο ήτο δυνατόν μόνον με την συμμετοχήν και του ΚΚΕ εις την κυβέρνησιν, δηλαδή με τον Λίβανον. Και διά να ευρεθούν εδώ οι Βρετανοί, οι οποίοι ήσαν απαραίτητοι διά την Νίκην, έπρεπε προηγουμένως να είχεν υπογραφή το Σύμφωνον της Καζέρτας. Και διά να μη γίνη η Στάσις - "το δώρον του Υψίστου" - έπρεπε προηγουμένως να επιμείνω εις την άμεσον αποστράτευσιν του ΕΛΑΣ και να θέσω το ΚΚΕ ενώπιον του διλήμματος ή να αποδεχθή ειρηνικώς τον αφοπλισμόν του ή να επιχείρηση την Στάσιν, υπό συνθήκας όμως πλέον, αι οποίαι ωδήγουν εις την συντριβήν του. Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια.

Μετ' εξαίρετου τιμής,

Γεώργιος Παπανδρέου

1/3/1948».


Η περίφημη αυτή επιστολή είναι από το ιστορικό άρθρο του Στέφανου Κρητικού, στον Κυριακάτικο Ριζοσπάστη της 6/12/2009 - Μπορείτε να διαβάσετε το πλήρες άρθρο εδώ.

Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου 2009

30 χρόνια ΓΚΑΛΗΣ

Πέρασαν κιόλας 30 χρόνια, από τότε που ο σύγχρονος "ημίθεος" ήρθε στην ομάδα του θεού ΑΡΗ κι έκτοτε έκανε τους Έλληνες να παραληρούν και να παραμιλούν...

Παραθέτω αυτούσιο το άρθρο του Α.Νικολαϊδη από τα "Αθλητικά Νέα" :

Ήταν ακριβώς πριν 30 χρόνια… Ο Νίκος Γκάλης στις 2 Δεκεμβρίου 1979 για πρώτη φορά έμπαινε στο παρκέ του Αλεξανδρείου με τη φανέλα του Αυτοκράτορα Άρη !

Ο Νίκος Γκάλης ήταν τότε 22 χρονών. Το ονειρό του ήταν να αγωνιστεί στο ΝΒΑ, κάτι που ευτυχώς για τον Άρη και το ελληνικό μπάσκετ δεν πραγματοποιήθηκε.

Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Ο Νίκος Γεωργαλής (το κανονικό του όνομα) είναι παιδί μεταναστών από τη Ρόδο και ήταν το τελευταίο από τα τέσσερα παιδιά του Γιώργου και της Στέλλας Γεωργαλή. Είναι γεννημένος στις 23 Ιουλίου του 1957 στο Νιου Τζέρσεϊ των Ηνωμένων Πολιτειών.

Η ζωή του Γκάλη ήταν συνυφασμένη με το μπάσκετ από μια ηλικία και μετά. Ζούσε για αυτό. Ζούσε για να έχει στα χέρια του την πορτοκαλί μπάλλα. Έμελλε να κάνει μια ολοκληρή χώρα περήφανη. Μια ομάδα να τη φτάσει στα ουράνια.

Από τότε που πάτησε το πόδι στην Ελλάδα ο Νίκος Γκάλης τίποτα δεν είναι το ίδιο στο μπάσκετ της χώρας. Άλλαξε την ιστορία μιας ήδη μεγάλης ομάδας όπως ήταν ο Άρης τότε. Από εκείνα τα μαγικά χρόνια, το Αλεξάνδρειο έχει ακόμα την αύρα του παρελθόντος, χάρη στο Νίκο Γκάλη.

Ο Γκάλης τα πρώτα χρόνια ασχολήθηκε με την πυγμαχία λόγω του πατέρα του που ήταν βετεράνος του αθλήματος. Στην μητέρα του όμως δεν τις άρεσε αυτό το άθλημα και τον προέτρεψε να μάθει μπάσκετ, όπως τα περισσότερα παιδιά στην Αμερική. Το Σίτον Χολ είναι το κολλέγιο που σπουδάζει και αγωνίζεται στο NCAA. Το τέλος της περιόδου τον βρίσκει τρίτο σκόρερ του πρωταθλήματος με 27,5 πόντους μ.ο.Το ΝΒΑ δεν του χαμογελάει. Οι προκατειλημμένοι προπονητές, λόγω ύψους. Η πληθώρα πολλών νέων αστεριών στη θέση του και ένας τραυματισμός στο πόδι τον οδηγούν στον τέταρτο (!) γύρο των ντραφτ στο Νο 68 που τον επιλέγουν οι Σέλτικς, αλλά στη συνέχεια κόπηκε. Η πρώτη ομάδα που μαθαίνει τότε την ύπαρξη του Νίκου Γκάλη είναι ο Παναθηναϊκός. Αλλά υπάρχουν συζητήσεις χωρίς κάποιο αποτέλεσμα. Επόμενος ο Ολυμπιακός, αλλά και αυτή η προσπάθεια πέφτει στο κενό.

Ο πρωταθλητής Ελλάδας 1978-79 Άρης το σκέφτεται σοβαρά και κάνει την κίνηση… Τότε ο πρόεδρος των κίτρινων ήταν ο Μενέλαος Χατζηγεωργίου που καλεί έκτακτο διοικητικό συμβούλιο. Θέμα: Η απόκτηση του Νίκου Γκάλη. Ψήφοι: 6 υπέρ – 5 κατά. Αποτέλεσμα: Αλέκος Μιχαηλίδης (έφορος Άρη) και Γιώργος Τσιλιγγαρίδης ταξιδεύουν στο Νιου Τζέρσεϊ. Όλα είχαν πάρει το δρόμο τους. Ο Άρης τα κατάφερε και έφερε στην Ελλάδα το Νίκο Γκάλη. Στις 29 Σεπτεμβρίου του 1979 πέφτουν οι υπογραφές του συμβολαίου. Οι "κακές γλώσσες" οργίασαν... «Είναι κοντός…» έλεγαν μερικοί. «Μάζεψε στο πλύσιμο…» έλεγαν κάποιοι άλλοι… και ο Ανέστης Πεταλίδης έλεγε: «Σήμερα φτύνετε. Προσέξτε όμως γιατί μετά θα γλύφετε…» και έτσι έγινε.

Στις 2 Δεκεμβρίου του 1979 μπαίνει στο παρκέ του Αλεξανδρείου ο Νίκος Γκάλης για πρώτη φορά με τη φανέλα του Άρη. Αντίπαλος τότε ο Ηρακλής. Ο Ελληνοαμερικάνος σημειώνει τότε τριάντα πόντους και αρχίζει σιγά σιγά να "χτίζει" το δικό του μύθο. Ο κόσμος του Άρη φώναζε: «Είσαι θεός μοναδικός». Οι αντίπαλοι υποκλίνονταν στις ικανότητες του, οι Έλληνες τον προσκυνούσαν το 1987 και μερικοί ακόμα και τώρα αναφερόμενοι σε αυτόν τον ονομάζουν «θεό». Ο Γκάλης άλλαξε όλοκληρη την ιστορία του Άρη, του Ελληνικού μπάσκετ, αλλά και του αθλητισμού γενικότερα στη χώρα μας.

Γνωρίζω ότι θα ακουστεί γραφικό, αλλά… ΝΙΚΟ ΓΚΑΛΗ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΟΛΑ…


Tα ρεκόρ του θρυλικού παίκτη:

-Είναι ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών στο ελληνικό πρωτάθλημα και δεύτερος στην Α1 (12.714 πόντοι)

-Είναι ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών στο ελληνικό κύπελλο (1.485 πόντοι)

-Σε κύπελλα ευρώπης έχει 4896 πόντους (1ος σκόρερ όλων των εποχών)

-Έχει 148 παρουσίες σε κύπελλα ευρώπης

-Έχει 99 παρουσίες σερί στο Ελληνικό πρωτάθλημα (σε σύνολο )

-Έπαιξε 5 φορές στην μικτή Ευρώπης

-Είναι ρέκορντμαν πόντων σε φάϊναλ φορ κυπέλλου πρωταθλητριών

-Είναι ρέκορντμαν πόντων σε τελικούς κυπέλλων Ελλάδας (πάνω από 200 πόντοι)

-Έχει το καλύτερο ρεκόρ σκοραρίσματος σε έναν τελικό (52 πόντους το 1987)

-Ρεκόρ 62 πόντων στο πρωτάθλημα (1981, Αρης-Ιωνικός)

-Ρεκόρ 52 πόντων στο κύπελλο (1987, Αρης-Πανελλήνιος)

-Ρεκόρ 57 πόντων σε ευρωπαϊκό παιχνίδι (Αρης-Καρέρα)

-Ρεκόρ 53 πόντων με την εθνική (Ελλάδα-Παναμάς)

-'Εχει συμμετάσχει σε 4 φάϊναλ φορ

-Σε κάθε πεντάδα αγώνων με τον Άρη, έχει δύο που σημείωνε πάνω από 40 πόντους

-Έχει μέσο όρο καριέρας (με τον Άρη), περίπου 37 πόντους σε κάθε παιχνίδι (ασύλληπτο ρεκόρ για το παγκόσμιο μπάσκετ!)

-Σε 105 αγώνες (με τον Άρη), έχει σημειώσει πάνω από 40 πόντους

-Αναδείχθηκε 11 φορές πρώτος σκόρερ του Ελληνικού πρωταθλήματος (με τον Άρη)

-Το καλοκαίρι του 1992 έπαψε να είναι παίκτης του Άρη, μετά από 9 πρωταθλήματα και 7 κύπελλα Ελλάδος

-Στα πρώτα του 70 παιχνίδια με την Εθνική Ελλάδος σκοράρει σταθερά πάνω από 10 πόντους, σε 48 από αυτά έχει περάσει τους 30 πόντους και σε 23 από αυτά έχει περάσει τους 40 πόντους!

-Στις 29-06-1991 εναντίον της Τσεχοσλοβακίας σκόραρε 37 πόντους για 168η και τελευταία φορά με τη φανέλα της Εθνικής Ελλάδος

-Σε κανένα από τα 168 αυτά παιχνίδια δεν έμεινε άποντος

-Έχει ξεπεράσει τους 1000 πόντους σε τελική φάση Ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων

-Έχει 5.131 πόντους με την Εθνική Ελλάδος (2ος όλων των εποχών)

-Σκόραρε 30,5 πόντους μέσο όρο σε κάθε αγώνα με την Εθνική Ελλάδος (ρεκόρ ανεπανάληπτο για το παγκόσμιο μπάσκετ)

-Πολυτιμότερος παίκτης του προολυμπιακού τουρνουά του 1980

-Το 1981 σημείωσε 225 πόντους σε 9 μέρες και οδήγησε την Εθνική στα τελικά του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος αήττητη

-Είναι 1ος σκόρερ του ομίλου του στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 1981

-Είναι 1ος σκόρερ του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος το 1983 (με 231 πόντους!)

-Πολυτιμότερος παίκτης και 1ος σκόρερ του προολυμπιακού τουρνουά του 1984 (με 186 πόντους!)

-Είναι 1ος σκόρερ του Παγκόσμιου πρωταθλήματος του 1986 (με 332 πόντους σε 9 αγώνες! - ασύλληπτο ρεκόρ για διοργάνωση τέτοιου επιπέδου)

-Έχει ψηφιστεί αμέτρητες φορές πρώτος στα δημοψηφίσματα εφημερίδων & περιοδικών (όπως η Γκαζέτα ντε λο Σπορτ) και σε ψηφοφορίες αθλητικών συντακτών (ανάμεσα σε αυτές: 1ος μπασκετμπολίστας στην Ευρώπη, 10ος αθλητής στον κόσμο για όλα τα σπορ(!) & 4 φορές καλύτερος Έλληνας αθλητής)

-Πολυτιμότερος παίκτης και 1ος σκόρερ του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος το 1987 (με 296 πόντους!)

-Πρωταθλητής Ευρώπης το 1987

-Πολυτιμότερος παίκτης και 1ος σκόρερ του προολυμπιακού τουρνουά του 1988 (με 254 πόντους!)

-Είναι 1ος σκόρερ του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος το 1989 (με 178 πόντους)

-Δευτεραθλητής Ευρώπης το 1989

-1ος σκόρερ του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος το 1991 (με 158 πόντους)

"Έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή"


Πόσο βαθιά μπορεί να είναι μια ψυχή;
Του έλληνα πολύ... του έλληνα αγωνιστή ακόμα πιο πολύ...
Η ψυχή πάντως της νέας ταινίας του
Παντελή Βούλγαρη πήγε άπατη στα ρηχά...
Εκατομμύρια συμπατριώτες, κι εγώ μαζί τους, έχουμε ζωντανό τον εμφύλιο διχασμό μέσα στις οικογένειές μας και το κατέχουμε (...βαθιά μες στην ψυχή μας) πως εξαρχής ήταν γνωστά και συνειδητά τα "γιατί και τα διότι" καθώς κι οι "φίλοι και οι εχθροί"...
Όπως κάθε εμφύλιος, απ' αρχής κόσμου, έτσι και ο τελευταίος στην Ελλάδα ήταν... βαθιά ταξικός και με όλο το μίσος, τη βία, το αίμα αλλά και την ελπίδα, τα ανδραγαθήματα και τις εποποιίες που κουβαλούν μαζί τους, σύμφυτα, οι επαναστατικές αυτές "συρράξεις" !
Άλλωστε, αυτό το γνωρίζουμε καλά, εδώ στα μέρη μας, από τον ταραγμένο καιρό του Πελοποννησιακού Πολέμου, τις Στάσεις των Ζηλωτών και του Νίκα, ως τον πρώτο νεοελληνικό εμφύλιο του Κολοκοτρώνη και Μακρυγιάννη...
Αυτά όλα δείχνει να τα ξεχνά/προσπερνά η μικροαστική αντίληψη του κυρ-Παντελή για τον εμφύλιο (τι ειρωνία... 60 χρόνια από τη λήξη του) κι έτσι να μας προσφέρει αυτό το "new greek" μελό - άνευ πασατέμπου και σάμαλι!
Επισυνάπτω και προσυπογράφω την κριτική του κυρίου Μάνου Δούκα από το bazoma.blogspot.com : "Ψυχή Βαθιά: και στο τέλος... παρθήκαν" καθώς και το δημοσίευμα του "Ιού" της Ελευθεροτυπίας: "Οι ελληνόψυχοι και τα ναπάλμ" ως ενδεικτικές φωνές λογικής... από τα βάθη της ψυχής!

Όσο για τον Βούλγαρη, του αφιερώνω (τηρουμένων φυσικά των αναλογιών και της ιστορίας του προσώπου) τους στίχους και το τραγούδι βέβαια, του μακαρίτη αγωνιστή Πάνου Τζαβέλα:

Έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή
σκεύρωσες, σάπισες στο μαγαζί
τη νιότη ξόδεψες και την ορμή
για τη δραχμή, για το πετσί
δίπλα σου τ’ όνειρο, η ζωή και το φως
μα εσύ στο κουφάρι σου κλεισμένος εντός.




Υ.Γ. 1 : Φυσικά και την είδα πρώτα την ταινία...
Υ.Γ. 2 : Φυσικά και η ταινία ήταν σχεδόν άψογη από τεχνικο-καλλιτεχνικής άποψης...
Υ.Γ. 3 : Πολύ καλός στην ερμηνεία του ο φίλος και γαρδικιώτης ηθοποιός Βασίλης Νανάκης (ο Διαφωτιστής του ΔΣΕ), αν και κρύα χειρουργικά ψαλίδια κόψαν στο μοντάζ τις καλύτερες σκηνές του...