Σαν τον Κερέμ

Με αφορμή την σημερινή εργατική και λαϊκή κινητοποίηση, αλλά και αυτές που έγιναν και αυτές που θα γίνουν, παραθέτω ένα ποιητικό και μουσικό σχόλιο. Μια ευτυχή συγκυρία τριών μεγάλων δημιουργών: το ποίημα του Ναζίμ Χικμέτ που το απέδωσε στα ελληνικά ο Γιάννης Ρίτσος και το μελοποίησε και τραγούδησε ο Μάνος Λοΐζος.



ΟΠΩΣ Ο ΚΕΡΕΜ

Είναι βαρύς ο αγέρας σαν μολύβι
Φωνάζω, φωνάζω, φωνάζω
Ελάτε γρήγορα σας φωνάζω
Να λειώσουμε το μολύβι

Κάποιος μου λέει
Φωτιά θα πάρεις απ’ την ίδια σου φωνή
Θα γίνεις στάχτη
Στάχτη σαν τον Κερέμ
Που κάηκε απ’ τον έρωτά του

Και εγώ του λέω
Ας καώ, ας γίνω στάχτη σαν τον Κερέμ
Αν δεν καώ εγώ
Αν δεν καείς εσύ
Αν δεν καούμε εμείς
Πώς θα γενούν τα σκοτάδια λάμψη


Πρέπει να το πάρουμε απόφαση. Η ρήξη και η ανατροπή των αντιλαϊκών σχεδίων έρχεται μέσα από οργανωμένους, σοβαρούς, συνεχείς και μαζικούς αγώνες, γιατί από το παρελθόν ο Μπέρτολτ Μπρεχτ μας προειδοποιεί:

« Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους, δεν διαμαρτυρήθηκα, γιατί δεν ήμουν Εβραίος. Όταν ήρθαν για τους κομμουνιστές δεν φώναξα, γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής. Όταν κατεδίωξαν τους τσιγγάνους, ούτε τότε φώναξα, γιατί δεν ήμουν τσιγγάνος. Όταν έκλεισαν το στόμα των Ρωμαιοκαθολικών που αντιτάσσονταν στο φασισμό, δεν έκανα τίποτα γιατί δεν ήμουν καθολικός. Μετά ήρθαν να συλλάβουν εμένα, αλλά δεν υπήρχε πια κανείς να αντισταθεί μαζί μου ...»

Υ.Γ. Στο παραπάνω ποίημα του Χικμέτ έδωσε τη δική του απόδοση ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, στον αγαπημένο δίσκο του Ζουλφί Λιβανελί με τη Μαρία Φαραντούρη του 1982.

Το κατόρθωμα του Βάσκου και η μάχη της Πόρτας

Μετά από απουσία ενός μήνα, λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων, επανέρχομαι και σας χαιρετώ με δύο επισημάνσεις τοπικής σημασίας αλλά πανελλαδικού ενδιαφέροντος:

1) Το κατόρθωμα του Βάσκου
Ο τρικαλινός, παλαίμαχος αθλητής της ποδηλασίας, Στέλιος Βάσκος στα 57 του επιχείρησε και έφερε σε πέρας μια υπεράνθρωπη πορεία πάνω στο ποδήλατό του: 1.600 χιλιόμετρα μέσα σε 4 ημέρες (Πέμπτη 3/6 έως Κυριακή 6/6) και διασχίζοντας 3 χώρες (Ελλάδα, Βουλγαρία, Τουρκία) χωρίς να κατέβει από το ποδήλατο! Η διαδρομή ήταν: Τρίκαλα - Γρεβενά - Προμαχώνας - Σόφια - Ανδριανούπολη - Αλεξανδρούπολη - Θεσσαλονίκη - Γρεβενά - Τρίκαλα! Το κατόρθωμά του έγινε μέσα σε αντίξοες καιρικές συνθήκες (βροχή, άνεμος, κρύο) και δοκιμάστηκε από τις γραφειοκρατικές διαδικασίες των αρχών και των τριών κρατών... Όμως ο Στέλιος οπλισμένος με αντοχή, θάρρος και πείσμα (που θυμίζει το περίφημο πείσμα των... βάσκων) τα κατάφερε!

Αρωγοί στην προσπάθειά του ήταν ο τρικαλινός λαός, ο δήμος και κάποιες τοπικές επιχειρήσεις και οι απανταχού φίλαθλοι της ΑΕΚ, μιας που ο Στέλιος ήταν για πολλά χρόνια πρωταθλητής Ελλάδας, βαλκανιονίκης, πρωταγωνιστής στην Ευρώπη με τα χρώματα της ομάδας ποδηλασίας της ΑΕΚ αλλά και της Εθνικής Ελλάδας! Κοντά του, σε όλη την προσπάθεια, πολυμελής συνοδεία (με αυτοκίνητα) από τρικαλινούς γιατρούς, ποδηλάτες, τους γιούς του και φυσικά οργανωμένους αεκτζήδες.

Όσα έσοδα μαζεύτηκαν για αυτό τον σκοπό θα διανεμηθούν σε τοπικά ιδρύματα υποστήριξης Α.Μ.Ε.Α.! Το κέρδος όμως για όλους μας ήταν το ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν σκύβουν το κεφάλι, αγωνίζονται, γίνονται ήρωες επών, συνεχίζουν τις καλύτερες παραδόσεις του αδούλωτου λαού μας! Και το κυριότερο: μας γεμίζουν αισιοδοξία!

Κοινωνοί της υπερπροσπάθειας όλοι οι τρικαλινοί, που του επιφύλαξαν αποθεωτική υποδοχή! Μίζερα, κακεντρεχή, ύπουλα τα πανελλαδικά ΜΜΕ που άφησαν στην αφάνεια το γεγονός! Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Στέλιος επιχείρησε και πέρυσι ανάλογο ταξίδι non-stop: Τρίκαλα - Κων/πολη - Τρίκαλα, αλλά δεν τα κατάφερε στο γυρισμό (λίγο πριν τη Θεσ/νίκη) λόγω υπερκόπωσης! Παλιότερα είχε κάνει non-stop και το Τρίκαλα - Αθήνα - Τρίκαλα, πάντα για φιλανθρωπικούς σκοπούς.

Περισσότερες πληροφορίες: στο www.sportrikala.gr (από εκεί οι φωτό) και στο google.

2) Η μάχη της Πόρτας
Στις 8 και 9 Ιουνίου 1943 στα στενά της Πόρτας (νυν Πύλη Τρικάλων) έγινε μιας αποφασιστικής συμμαχίας μάχη των ανταρτών του ΕΛΑΣ με την ιταλική μεραρχία Πινερόλο! Τα στενά, ανάμεσα στον Ίταμο και στον Κόζιακα, ήταν ανέκαθεν η φυσική πόρτα μεταξύ Θεσσαλίας και Ηπείρου και το φυσικό διαχωριστικό μεταξύ κάμπου και ορεινής Ελλάδας. Η νικηφόρα, για τους Έλληνες αντάρτες, μάχη ουσιαστικά κατοχύρωσε την ελευθερία της ορεινής πατρίδας που σαν φυσική συνέχεια των γειτονικών Αγράφων δεν γνώρισε ποτέ καταχτητές! Λίγο πιο πάνω, στο Περτούλι, είχε την έδρα του το Γενικό Στρατηγείο του ΕΛΑΣ με τους θρυλικούς αρχηγούς του τον Άρη Βελουχιώτη και τον τρικαλινό Στέφανο Σαράφη!

Η Πύλη με τα Στενά της και τον Πορτιάτη ποταμό

Το εκπληκτικό του γεγονότος ήταν το ότι, λόγω γενικευμένων στρατιωτικών εμπλοκών στη Θεσσαλία και Ήπειρο, η φρουρά της Πόρτας ήταν μόλις 200 μαχητές! Και αυτοί, με ηγέτη τον ηρωικό Καπετάνιο Τάσο Μπουκοβάλα, γηγενή, όχι μόνο άντεξαν για δυο πολύτιμες μέρες (σαν άλλοι σπαρτιάτες) στην επέλαση της φημισμένης ιταλικής μεραρχίας των 4000 και πλέον στρατιωτών με τον βαρύ οπλισμό και τα κανόνια τους, αλλά τους έτρεψαν και σε άτακτη φυγή, αφήνοντας πίσω τους εκατοντάδες νεκρών! Οι δικές μας απώλειες ήταν ελάχιστες! Τρεις μήνες αργότερα, στην Πύλη υπογράφτηκε η συμφωνία παράδοσης των ιταλικών στρατευμάτων της Θεσσαλίας στον ΕΛΑΣ! Οι Γερμανοί, που ανέλαβαν δράση στη συνέχεια, τον Οκτώβριο του 1943 για αντίποινα κυριολεκτικά εξανδραπόδισαν την Πύλη, κατακαίγοντάς την ολόκληρη, σκοτώνοντας αθώα γυναικόπαιδα και γέρους (γιατί οι άνδρες μάχονταν στα γύρω βουνά) και καθιστώντας την ένα από τα μαρτυρικά χωριά της χώρας μας...

Στο ηρωικό χωριό μου υπάρχει σχετικό μνημείο και κάθε χρόνο τέτοια εποχή γίνονται εκδηλώσεις μνήμης και τιμής στον αγώνα του λαού για λευτεριά, προκοπή, ανεξαρτησία! Είθε το πνεύμα και τα έργα των αλλοτινών μαχητών να'ναι φάρος του λαού μας και φωτεινό παράδειγμα του να μην σκύβεις το κεφάλι και να αγωνίζεσαι!