Μετά από ένα "κοντό" καλοκαίρι κι έναν "μακρύ" Σεπτέμβρη (σε ότι αφορά εμένα τουλάχιστον) βρίσκω σιγά-σιγά τους αέρινους δρόμους των blogs... κι έτσι, για μιαν αρχή, σας στέλνω φωτεινά χαιρετίσματα με μια αυγουστιάτικη φωτογραφία που τράβηξα από τη βεράντα του σπιτιού μου στα Τρίκαλα.
Διακρίνονται τα "ανεμικά" φώτα των σπιτιών, το "ιλαρό" φως του προβολέα του σταδίου (όπου τραγουδούσε εκείνη την ώρα η Χαρούλα, για τα "Τσιτσάνεια") και το μαγικά "θριαμβευτικό" φως της δευτέρας πανσελήνου. Κι όλα αυτά μαζί : φωτεινές αποχρώσεις των συναισθημάτων μας...
2 σχόλια:
Ολα τάχαμε,το τρικαλινό φεγγάρι μας έλειπε:)))Τουλάχιστον να καθρεφτιζόταν στα νερά του Ληθαίου!
Καλημέρααααα...
Βασίλη μου, απ'ότι βλέπω και η σκέψη ακόμα του Ληθαίου μπορεί να σε δροσίζει στα σαραντάρια του Χαρτούμ...
Καλησπέραααα... :)
Δημοσίευση σχολίου