Κυριακή 5 Ιουλίου 2009

Διάχυτες αισθήσεις

Στον Πλαταμώνα, φωτό του φίλου Β. Μυλωνά από Θεσ/κη

Στο φαράγγι του Ενιπέα, στον Όλυμπο

Στα Αμπελάκια, στο Αρχοντικό Γ. Σβαρτς

Ένα ακροκέραμο στα Αμπελάκια Κισσάβου

ΚΙΘΑΡΕΣ (Κ. Καρυωτάκης, 1927)

Είμαστε κάτι ξεχαρβαλωμένες
κιθάρες. Ο άνεμος όταν περνάει,
στίχους, ήχους παράξενους ξυπνάει
στις χορδές που κρέμονται σαν καδένες.

Είμαστε κάτι απίστευτες αντένες.
Υψώνονται σαν δάχτυλα στα χάη,
στην κορυφή τους τ' άπειρο αντηχάει,
μα γρήγορα θα πέσουνε σπασμένες.

Είμαστε κάτι διάχυτες αισθήσεις,
χωρίς ελπίδα να συγκεντρωθούμε.
Στα νεύρα μας μπερδεύεται όλη η φύσις.

Στο σώμα, στην ενθύμηση πονούμε.
Μας διώχνουνε τα πράγματα, κι η ποίησις
είναι το καταφύγιο που φθονούμε.




Υ.Γ. Τα γενέθλια του VaD - φίλε Βασίλη να τα κατοστήσεις! - μου ξαναθύμισαν τα ωραία αυτά μέρη, με τις διάχυτες αισθήσεις...

Υ.Γ.2 Φίλε George : ραντεβού στις κατεστραμμένες κοιλάδες των Τρικάλων !

3 σχόλια:

VAD είπε...

Συναρειανέ,συν-τρικαλινέ(ψέμματα λέω:),συνάδελφε,σ'ευχαριστώ για την αφιέρωση!Πώς κατάφερες να συνδυάσεις Πλαταμώνα,Ενιπέα και τον αγαπημένο Καρυωτάκη,μπράβο!

Πορτιάτης είπε...

"Είμαστε κάτι απίστευτες αντένες."
"Είμαστε κάτι διάχυτες αισθήσεις."
"Στα νεύρα μας μπερδεύεται όλη η φύσις."

Βασίλη, μέσα στους φοβερούς αυτούς στίχους αναμειγνύονται και τα haboob του Χαρτούμ και τα ουράνια τόξα του Πλαταμώνα και οι δικές μας επικοινωνίες στους ιντερνετικούς αιθέρες...

Κι είναι και η απόδοση του Θηβαίου καταπληκτική !

VAD είπε...

Πούσαι,Συν-Αρειανέ,έλα κι έχω κατι για σένα...

Καλημέρα στην Πόρτα-Παναγιά...