Τρίτη 11 Μαΐου 2010

Η ήττα είναι στο μυαλό μας

Δανείζομαι τον τίτλο από τη συνέντευξη (στις 2/5/10, στο περιοδικό “7”, με αφορμή το νέο της βιβλίο) της καλής συγγραφέως Λένας Διβάνη, η οποία διδάσκει και Ιστορία Εξωτερικής Πολιτικής στη Νομική Αθηνών.

Στη συνέντευξή της αναφέρει, μεταξύ άλλων: «Αυτό που ζούμε σήμερα, στην καλύτερη των περιπτώσεων, είναι μια ολιγαρχία με τέσσερις πυλώνες: τους κατέχοντες, που συνήθως δεν φαίνονται, τους διαχειριστές του χρήματος που φαίνονται, τους πολιτικούς που πληρώνονται από τους μάνατζερ για να νομοθετούν υπέρ του χρήματος, και τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης. Οι τελευταίοι αναλαμβάνουν να διαμορφώσουν ένα συλλογικό φαντασιακό ώστε να πειστούμε ότι έτσι έχουν τα πράγματα και δεν αλλάζουν». Για τη Λ.Διβάνη, χρειαζόμαστε: «Ισχυρούς διαμορφωτές, εκτός του παραπάνω πλαισίου, που θα προσηλυτίσουν τον κόσμο προς την αντίθετη κατεύθυνση. Το ίδιο καλείται να κάνει και η λογοτεχνία. Να μας πείσει ότι η ήττα είναι στο μυαλό μας».

Στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» της 9/5/10, η δημοσιογραφική ομάδα του «Ιού» δημοσίευσε ένα άρθρο-έρευνα [μπορείτε να το διαβάσετε εδώ] σχετικά με τον κίνδυνο να εφαρμοστεί και στη χώρα μας το «μπερλουσκονικό» μοντέλο, ανάγοντας έναν επιχειρηματία σε σωτήρα του συστήματος και απαξιώνοντας πολιτική και πολιτικούς. Σε αυτή την κατεύθυνση ωθούν πολλοί επώνυμοι δημοσιογράφοι και εκδότες. Θέλουν προσοχή οι γενικεύσεις και οι γενικότητες στις μέρες μας. Σε συνθήκες κρίσης μπορούν να γεννήσουν δικτατορίες, ανοικτές ή καμουφλαρισμένες. Βιώνουμε πάνω από όλα μια κρίση του συστήματος και όχι μόνο μια οικονομική κρίση. Και δεν φταίνε οι πολλοί γι’ αυτό που καλούνται να πληρώσουν.

Επιβεβαιώνεται όλο αυτό το διάστημα ότι η κρίση είναι πανευρωπαϊκή και παγκόσμια, δεν αποτελεί μόνο ελληνικό φαινόμενο. Δεν την προκάλεσαν μόνο τα σκάνδαλα, η κρατική κακοδιαχείριση και οι σπατάλες, όπως αλληλοκατηγορούνται οι πολιτικοί του δικομματισμού και τα ΜΜΕ, που βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία. Τα ελλείμματα και το χρέος προήλθαν από την τεράστια συσσώρευση πλούτου της τρόικας τραπεζιτών-βιομηχάνων-εφοπλιστών, από την εκμετάλλευση των εργαζομένων, από την εξαγωγή κεφαλαίων, από τις φοροαπαλλαγές υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου που ψηφίζουν οι κυβερνητικές πλειοψηφίες στη Βουλή. Καθώς και από τα πάσης φύσεως προνόμια που του παρέχουν, με τους αναπτυξιακούς νόμους, τις επιδοτήσεις για επενδύσεις και εξαγωγές. Προέρχονται από τις υπέρογκες στρατιωτικές δαπάνες που υπηρετούν σκοπούς του ΝΑΤΟ και όχι καθαρά αμυντικούς. Τα ελλείμματα και το δημόσιο χρέος δημιουργήθηκαν από τις ανάγκες του κεφαλαίου και του κράτους που το υπηρετεί. Δεν ωφελήθηκαν οι εργαζόμενοι και δεν έχουν καμία ευθύνη. Τα προβλήματα στο κοινωνικό ασφαλιστικό σύστημα προήλθαν από την αφαίμαξη των ασφαλιστικών ταμείων υπέρ των επιχειρήσεων, όχι από τους μισθούς και τις συντάξεις πείνας. Δημιουργήθηκαν από την πολιτική των κομμάτων που υπηρετούν την κερδοφορία των λίγων.

Είναι βέβαιο ότι θα απαιτήσουν νέες θυσίες, έχουν έτοιμα σχέδια. Ο φαύλος κύκλος θα συνεχίζεται. Είναι ψέμα ότι οι θυσίες που ζητάνε από τους εργαζόμενους θα διαρκέσουν 3 χρόνια. Η επίθεση δεν έχει τελειωμό και είναι μονόδρομος για την πλουτοκρατία. Σήμερα για να αντιμετωπιστούν τα ελλείμματα και το χρέος, αύριο για να μην αυξηθούν και αργότερα για κάποια άλλη αιτία. Τους ίδιους εκβιασμούς απευθύνουν σε όλους τους ευρωπαϊκούς λαούς, που τους θέλουν αρωγούς και στηρίγματα στη διαπάλη ανάμεσα στο ευρώ και στο δολάριο, δηλαδή υποζύγια στα κέρδη της ευρωπαϊκής πλουτοκρατίας, στον ανταγωνισμό της με την πλουτοκρατία των ΗΠΑ. Ήδη οι αποφάσεις των 16 της Ευρωζώνης, με τις οποίες χορηγούνται άλλα 720 δισεκατομμύρια ευρώ σε 1.100 ευρωπαϊκές τράπεζες, έρχονται να προστεθούν στα περίπου 2 τρισεκατομμύρια ευρώ που έχουν δοθεί σε αυτές από το 2008 ! Χρήμα για το κεφάλαιο υπάρχει άφθονο, παρά την κρίση, όχι όμως για τους λαούς.

Μόνο αν ο λαός γίνει πρωταγωνιστής, μόνο αν δράσει συνειδητά, θα καθορίσει το μέλλον που του ανήκει και του αξίζει. Προέχει η σωτηρία της «παρτίδας» για εμάς. Τα «ψιλά», στις πολιτικές μας απόψεις, τα «βλέπουμε» και αργότερα…


Επισυνάπτω άλλο ένα άρθρο του «Ιού». Άσχετα αν συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς, είναι ενδεικτικό της κατάστασης που ζούμε:

Ποιοί ζητούν αίμα στην αρένα;

Όσο πιο σκληρά γίνονται τα μέτρα της κυβέρνησης τόσο πληθαίνουν οι φωνές που ζητούν εδώ και τώρα τιμωρία των «υπευθύνων» και απαιτούν «να κάτσουν στο σκαμνί οι ένοχοι». Το σύνθημα δόθηκε από τον ίδιο τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ο οποίος, εκφράζοντας το κοινό αίσθημα, ζήτησε από τον πρωθυπουργό «να παταχθούν όλοι αυτοί που πλούτισαν σε βάρος του ελληνικού λαού», διότι «το αίσθημα της ανομίας είναι διαλυτικό μιας δημοκρατικής κοινωνίας». Τη σκυτάλη πήραν τα πρωϊνάδικα, τα μεσημεριανάδικα και τα βραδινά της τηλεόρασης υποδεικνύοντας κατά βούληση υποψήφιους για λιντσάρισμα. Οι πιο προσεκτικοί αναλυτές περιορίζονται σε γενικές καταγγελίες και ευχές, αλλά οι περισσότεροι δεν διστάζουν να μιλούν με ονόματα, καταγγέλλοντας πρώην πρωθυπουργούς, υπουργούς και κόμματα συλλήβδην.


Μόνο που αυτό που παρουσιάζεται ως πάνδημο αίτημα δεν είναι τίποτα άλλο παρά η συνήθης τακτική του «αποδιοπομπαίου τράγου», η απόδοση δηλαδή σε κάποια μεμονωμένα πρόσωπα από το παρελθόν της ευθύνης για όσα συμβαίνουν σήμερα. Τα μέσα ενημέρωσης και οι τηλεπαρουσιαστές που επιμένουν σ’ αυτή την εκστρατεία «κάθαρσης» θέλουν καταρχήν να εξασφαλίσουν τα δικά τους νώτα, δηλαδή τη δική τους «ατιμωρησία», εφόσον ήταν εκείνοι που υποστήριζαν τόσα χρόνια με φανατισμό την ακολουθούμενη οικονομική πολιτική. Και δεν διστάζουν να ετοιμάσουν την αγχόνη για τον πρώην πρωθυπουργό, οι ίδιοι που μέχρι το φθινόπωρο τον λιβάνιζαν προβάλλοντας μια φορά τη βδομάδα δημοσκοπήσεις για την «καταλληλότητά» του. Από την άλλη μεριά, οι ίδιοι τηλε-αναλυτές υποθάλπουν τη δημιουργία ενός συλλογικού αισθήματος ενοχής, εφόσον όλοι «κάπου παρανομήσαμε». Μ’ αυτό τον τρόπο διευκολύνεται η στήριξη των σκληρών μέτρων εφόσον όλοι οι αμαρτωλοί πρέπει να υποστούμε τη δίκαιη τιμωρία.

Πρόκειται για οργανωμένη επιχείρηση αποπροσανατολισμού των πολιτών. Γιατί ο λόγος που οδηγήθηκε η δημοσιονομική κρίση της χώρας σε ακραίο σημείο δεν είναι ότι κάποιοι «τα έφαγαν» με παράνομους τρόπους. Συνέβη κι αυτό, αλλά τα ποσά που δαπανήθηκαν για τον πλουτισμό των ημετέρων ήταν ελάχιστα μπροστά σ’ αυτά που στερήθηκε το δημόσιο από τις επίσημες, νόμιμες και θεσμοθετημένες φοροαπαλλαγές και διευκολύνσεις που έγιναν καθεστώς τις τελευταίες δεκαετίες. Αλλά αυτό το καθεστώς δεν το θίγει ούτε η «τρόικα» ούτε βέβαια η κυβέρνηση. Το αντίθετο μάλιστα. Ετοιμάζεται να μειώσει τους φορολογικούς συντελεστές των κερδών στις εταιρείες, ενώ δεν συζητά καν την αναθεώρηση των δεκάδων φοροαπαλλαγών που διατηρούνται σκανδαλωδώς για τους εφοπλιστές.

Μ’ αυτή την έννοια, οι σημερινοί «ένοχοι» δεν είναι άλλοι από την ίδια την κυβέρνηση και όσοι από το πολιτικό σύστημα παρουσιάζουν τα σημερινά μέτρα ως ανηφορικό μονόδρομο που πρέπει να τον βαδίσουν εκείνοι που ούτως ή άλλως συνεισέφεραν το μεγάλο μερίδιο στα δημόσια έσοδα. Όσοι δείχνουν προς τα πίσω, υποδεικνύοντας το φαύλο πολιτικό προσωπικό του παρελθόντος και εισηγούμενοι τον ανασκολοπισμό ορισμένων στο σωρό, πρώτα - πρώτα αποδέχονται την ίδια λογική των μέτρων.

«Πρέπει πρώτα να κλείσουμε τους λογαριασμούς μας με το παρελθόν, στέλνοντας τους πρωταίτιους της βαθιάς κρίσης στο εδώλιο του κατηγορουμένου», έγραφε στο κύριο άρθρο του την περασμένη Κυριακή ο Νίκος Χατζηνικολάου. «Πρέπει να δώσουν λόγο για τις άθλιες και προδοτικές τους πράξεις. Και παράλληλα πρέπει να ανοίξουν επιτέλους οι τραπεζικοί λογαριασμοί των επίορκων πολιτικών, για να δημευθούν περιουσίες όσων κατέκλεψαν την ταλαίπωρη πατρίδα». Μιλάμε δηλαδή για «προδότες», «επίορκους» και «δημεύσεις περιουσιών». Όσο κι αν ακούγεται ανακουφιστικά, η πρόταση δεν παύει να κρύβει την πραγματικότητα.

Θυμίζει έντονα τη χρήση των ίδιων μεθόδων σε περιόδους μεγάλων εθνικών κρίσεων. Θυμίζει τον απαγχονισμό από τους Γερμανούς λίγων μαυραγοριτών στην πλατεία Αγάμων, όταν η δυσβάστακτη κατοχή οδηγούσε τον λαό στην αντίσταση. Θυμίζει ακόμα την απόφαση της χούντας του Ιωαννίδη να οδηγήσει στο εδώλιο τον (επίσης) αρχιπραξικοπηματία Μπαλόπουλο, καταλογίζοντάς του την εισαγωγή σάπιων κρεάτων στη χώρα. Ούτε η «θυσία» των συνεργατών τους μαυραγοριτών έσωσαν τους Γερμανούς, ούτε η διαπόμπευση του Μπαλόπουλου προσέδωσε λαϊκό έρεισμα στον Ιωαννίδη. Εξαρτάται από την αντίδραση των πολιτών στην επιβολή του πρωτοφανούς αντιλαϊκού πακέτου μέτρων αν αυτή τη φορά θα αρκεστούμε στο αίμα που είναι έτοιμοι να χύσουν στην αρένα οι μέχρι χτες ομοτράπεζοι και μυστικοσύμβουλοι υπουργών και πρωθυπουργών.
Ιός, Ελευθεροτυπία, 9/5/10

10 σχόλια:

roadartist είπε...

Eιχα διαβασει το αρθρο της κας Λένας Διβάνη, την οποια εκτιμω. Ενδιαφεροντα ολα οσα επισυναψες στο post σου.. Αν πετυχουμε κατι, θα γινει μονο αν δε σταματησουμε να διεκδικουμε να παρουν πισω αυτα τα αδικα μετρα, που οδηγουν στην καταστροφη αδυναμων πολιτων..

Πορτιάτης είπε...

@Roadartist
Καλή μου roadartist, έχεις δίκιο.
Και αυτό θα γίνει μόνο αν ενεργοποιηθούν μαζικά ευρύτερες λαϊκές δυνάμεις. Αντίσταση και... ανυπακοή, γιατί όχι; Να ακυρωθούν τα μέτρα, να αποδοθεί δικαιοσύνη, να πληρώσουν αυτοί που δημιουργούν την κρίση!
Όπως μας θυμίζεις και στο blog σου, ακόμα και το πάλαι ποτέ "κακό" παιδί ο Ντ. Κον-Μπετίτ το είδε και το τονίζει: ότι είναι τελείως τρελοί αυτοί που πιστεύουν ότι θα επιβιώσουμε σε αυτήν την κρίση. Και εμείς αλλά και οι υπόλοιποι λαοί της ευρώπης.
Απαιτείται επαγρύπνηση - ψυχραιμία - αγώνας!

Exagono είπε...

Ρε παιδια (sorry για το ρε)νομιζω οτι τελικα δε γινεται τιποτα.Ειναι η απολυτη εκδικηση του καπιταλιστικου συστηματος.Θα δουλεουμε οσο θελουν αυτοι,θα μας πληρωνουν οσο θελουν αυτοι και δε θα αντιδρα κανεις φοβουμενος την απολυση.

Unknown είπε...

Μέσα σε πέντε απλούστατες γραμμές η Διβάνη στην δεύτερη εισαγωγική παράγραφο περιγράφει το πώς έχουν τα πράγματα στις μέρες μας. Να το πώ λαϊκά ποιός κάνει κουμάντο ολόκληρους λαούς και έθνη..."Ολιγαρχία με τέσσερις πυλώνες"...
Φίλε Πορτιάτη με "έβαλες" (είναι και αργά :D!) να ψάξω στα βιβλία για να βρώ επι λέξη τρείς προφητείες ενός μεγάλου Αγίου της Ορθοδοξίας μας του Κοσμά του Αιτωλού...Είχε προφητεύσει ο Άγιος: "Θα σας επιβάλουν μεγάλο και δυσβάστακτο φόρο, αλλά δεν θα προφθάσουν"
"Θα βάλουν φόρο στις κόττες και στα παράθυρα"
"Θα σας ρίξουν παρά (παρά εννοεί το χρήμα) πολύ.Θα σας ζητήσουν να τον πάρουν πίσω, αλλά δεν θα μπορέσουν"
Άραγε οι προφητείς του Αγίου είναι για τις μέρες μας;;; Είναι τόσο επίκαιρες...
Καλημέρα!!!

Πορτιάτης είπε...

@Foris
Φόρη μου, μας την πέσαν από παντού...
Πάντως, όπως λέει και η Διβάνη, η ήττα είναι μέσα στο μυαλό μας! Αρκεί να το πιστέψουμε ότι το δίκιο είναι στη μεριά μας και να μην καταθέσουμε τα όπλα! Για κάθε Γολιάθ υπάρχει ένας Δαυίδ! Χρειάζεται αισιοδοξία και ψύχραιμη σκέψη.

Υ.Γ. Το βλέπουμε και στην ομάδα μας αυτό. Η ηττοπάθεια κάνει κακό... :))

Pansofix είπε...

η λενα διβανη απο τις πιο φωτεινες παρουσιες του πανεπιστημιου αυτου (απο το οποιο εχω ευτυχως αποφοιτησει)παντα σαφης και περιεκτικη στις δηλωσεις και στο συγγραφικο και πανεπιστημιακο της εργο δινει την ατμοσφαιρα της εποχης αυτης μια ατμοσφαιρα αποπνικτικη ασφυκτικη που σκοτωνει τη φαντασια και τη δημιουργια και μαζι μ αυτα σκοτωνει κυριολεκτικα και μεταφορικα με καθε δυνατο τροπο καιθε ανθρωπινη προσπαθεια για δημιουργια...οι 4 πυλωνες αναρχα δομημενους...ποια η καταληξη? νομιζω πως οι περισσοτεροι μπορουμε το λιγοτερο να φανταστουμε!!!

Πορτιάτης είπε...

@Animation
Αδερφέ μου, ποτέ δεν είναι αργά να πάρουμε από ένα τσεκούρι (είμαστε τόσα εκατομμύρια) και να αρχίσουμε να τους πελεκάμε αυτούς τους πυλώνες!
Αρκεί να βγάλουμε την ηττοπάθεια από το μυαλό μας και να συνειδητοποιήσουμε τη δύναμη της μάζας! Εξάλλου από μας περιμένουν να δουλεύουμε μέχρις εσχάτων για να κερδίζουν αυτοί οι "γίγαντες με τα χάρτινα πόδια"...
Προέχει η σωτηρία και η επιβίωσή μας, για να μην καταντήσουμε σαν τους 50.000.000 άστεγους αμερικανούς... Ψυχραιμία και μαζικότητα χρειάζεται.

Στις προφητείες του Πατρο-Κοσμά, που αναφέρεις, ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν οι φράσεις: "αλλά δεν θα προφθάσουν" και "αλλά δεν θα μπορέσουν". Λες να'ξερε τίποτα παραπάνω ο παππούλης; Ίδωμεν.
Να ξεκαθαρίσω πάντως ότι προσωπικά πιστεύω μόνο στον άνθρωπο και στην ανθρωπιά του.

Καλή σου μέρα και sorry για το ξενύχτι.
[δεν σε φοβάμαι όμως, έχεις αποδείξει ότι "κεντάς" τα βράδια] :)))

Πορτιάτης είπε...

@Pansofix
Καλή μου κεφαλονιτοαρειανή μου φίλη, και νομικός; Θα σε χρειαστούμε έτσι όπως πάμε... (μπρρρ) :))

Έχεις δίκιο για τη Διβάνη. Καλή συγγραφέας και καλή αναλύτρια! Για το επιστημονικό της έργο ξέρεις εσύ καλύτερα. Εγώ στέκομαι στη φράση της, που έβαλα και τίτλο στην ανάρτηση. Στις δύσκολες ώρες που περνάμε με κάνει να νοιώθω πιο καλά και (όσο κι αν είναι δύσκολο) αισιόδοξα.

Το ζήτημα είναι, όπως λες κι εσύ στο blog σου, από τον πάτο του υπονόμου (που μας ρίξαν) να μπορέσουμε να σηκώσουμε το κεφάλι ψηλά, να δώσουμε έναν πήδο (!) και να βγούμε έξω!

Και για να γίνει αυτό χρειάζεται να'μαστε πολλοί για να ενώσουμε, ως ένας, τις δυνάμεις μας...

Υ.Γ. Βρες μας κι άλλες γλυκιές συνταγές! Χρειαζόμαστε θερμίδες για τους αγώνες που έρχονται! :)))

KANTHAR0S είπε...

Η ήττα είναι στο μυαλό μας ή το μυαλό μας είναι η ήττα; Θέλω να πω αν δεν αλλάξουμε μυαλά ότι μέτρα και να πάρουμε, όσες πορείες και να γίνουν, όσες αλλαγές και να πραγματοποιηθούν στην ουσία όλα θα μείνουν ίδια.

Πορτιάτης είπε...

@Kanthar0s
Φίλε Κάνθαρε, όντως πρέπει να βάλουμε μυαλό, να διδαχθούμε από τα λάθη μας και να βαδίσουμε μπροστά.
Όμως πρέπει να αφήσουμε στην άκρη "ωχαδερφισμούς" και ηττοπάθειες, γιατί δεν μας παίρνει άλλο... αν κουνηθούμε από τους καναπέδες μας πέντε-δέκα σήμερα, πενήντα-εκατό αύριο, σε λίγο θα γίνουμε πολλοί - περισσότεροι ίσως από ότι θα πιστεύαμε ποτέ. Σε μια τέτοια διαδικασία, πιστεύω, θα αλλάζουν και μυαλά και συνειδήσεις!
Άλλωστε: "συν Αθηνά και χείρα κίνει"! Και στην περίπτωσή μας "Αθηνά" είναι η κρίση και ήδη μας σπρώχνει (θέλουμε, δε θέλουμε) στους δρόμους...