Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2011

Η ιστορία είναι παλιά

Η ιστορία είναι παλιά σαν την αλήθεια. Υπάρχει βαθιά οικονομική κρίση του καπιταλισμού.
Τελευταία, πολύ αγχωμένα, κάποιοι (ακόμα και οι κυβερνητικοί) προσπαθούν να της προσδώσουν χαρακτήρα κατοχής των "ξένων" σε βάρος των "ελλήνων", τσουβαλιάζοντας στους τελευταίους το λαό και την αστική τάξη... θύματα και θύτες δηλαδή! Στοχεύουν στην απόκρυψη της αλήθειας: ότι η άρχουσα τάξη της Ελλάδας συνειδητά συμμετέχει σ'αυτόν τον πόλεμο, σ'αυτήν την κατοχή. Όμως, στα πλαίσια της αλληλεξάρτησης του κεφαλαίου και της παγκόσμιας αγοράς και λόγω της ανισόμετρης ανάπτυξης συμμετέχει από υποδεέστερη θέση στην καπιταλιστική πυραμίδα και όχι γιατί κάποιοι "κακοί" την υποχρεώνουν. Στον ανταγωνισμό των "μεγάλων ψαριών" δεν μπορούν να υπάρχουν ισότιμες σχέσεις... γιατί οι κεφαλαιοκράτες, όπου γης, συνυπάρχουν και ανταγωνίζονται μεταξύ τους με βάση το μέγεθός τους και όλοι μαζί κάνουν πολέμους και κατοχές στους λαούς χτυπώντας τα δικαιώματά τους στη ζωή.
Το ξεπέρασμα της κρίσης τους, στα πλαίσια του συστήματός τους, απαιτεί και καταστροφή μέρους του κεφαλαίου. Για την ώρα, το κεφάλαιο (και στη χώρα μας, συνεπές στην απάτριδη καταγωγή του) καταστρέφει την εργατική δύναμη και τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, οδηγεί στην πτώχευση το λαό για να γλυτώσει το ίδιο ή τουλάχιστον να καθυστερήσει όσο γίνεται την καταστροφή ενός μέρους του... Τελικά, μόνο ένας τρόπος υπάρχει για να κερδίζει το παγκοσμιοποιημένο κεφάλαιο: να χάνει ο λαός, γι'αυτό και πάντα θα ζητούν θυσίες.
Από την άλλη, για να κερδίσει ο λαός πάλι μόνο ένας τρόπος υπάρχει: να ηττηθούν οι πλουτοκράτες! Δρόμος χωρίς γυρισμό, απαιτεί τη διαμόρφωση ισχυρής κοινωνικής λαϊκής συμμαχίας ενάντια στα διεθνή και ντόπια μονοπώλια, ενάντια στην τρόϊκα ΕΕ-ΝΑΤΟ-ΔΝΤ, ενάντια στα κόμματα που τους υπηρετούν. Απαιτεί ριζική αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων υπέρ της λαϊκής ενότητας και συμμαχίας με μόνη προοπτική τη λαϊκή εξουσία!
Και μέσα σ'αυτή την ιστορία λάμπει η αλήθεια του εφικτού, αρκεί να το πιστέψουμε!
Στους αγώνες που γίνονται ΠΑΜΕ μαζικά, οργανωμένα, συνειδητά!
Το μέλλον είναι απέναντι και μας χαιρετά!


Τις προάλλες άκουσα ξανά το "North Country Blues" του Bob Dylan, την ιστορία μιας γυναίκας στην μεταπολεμική Αμερική (δεκαετία του '60) και η φωνή της Joan Baez με "στοίχειωσε"... Μετέφρασα τους στίχους (οι ποιητές της παρέας συγχωρήστε με) για να διαβάζετε την ιστορία καθώς θα ακούτε την συγκλονιστική φωνή. Γιατί, όντως, η ιστορία είναι παλιά σαν την αλήθεια. Και παγκόσμια...

Ελάτε φίλοι συγκεντρωθείτε ένα γύρο
Και θα σας πω μια ιστορία
Από πότε που το ορυχείο του κόκκινου σίδερου στέρεψε
Κι έχουν μείνει τα παράθυρά του φραγμένα με χαρτόνια
Και οι γέροντες αραγμένοι στα παγκάκια
Σας λέω τώρα ότι η όλη η πόλη είναι άδεια.

Στο βόρειο άκρο της πόλης
Τα παιδιά μου μεγαλώνουν
Εγώ όμως μεγάλωσα στην άλλη μεριά
Όταν στις πρώτες ώρες της νιότης μου
Η μητέρα μου αρρώστησε βαριά
Κι εμένα με ανάστησε ο αδερφός μου.

Το σιδηρομετάλλευμα εξορύσσονταν
Καθώς τα χρόνια περνούσαν την πόρτα μας
Οι γραμμές παραγωγής και οι φαγάνες των μηχανών σ’ένα συνεχές βουητό
Ώσπου μια μέρα ο αδελφός μου
Δεν ξαναβρήκε το δρόμο για το σπίτι
Το ίδιο όπως και ο πατέρας μου πριν από αυτόν.

Λοιπόν, στην αναμονή ενός μακριού χειμώνα
Από το παράθυρό μου παρατηρούσα
Τους φίλους μου πολύ ευγενικά να βοηθούν
Μα η εκπαίδευσή μου κόπηκε
Όπως εγκατέλειψα το σχολειό την άνοιξη
Για να παντρευτώ τον Τζον Τόμας, έναν ανθρακωρύχο.

Αχ αυτά τα χρόνια πέρασαν και πάλι
Κι αυτό το πάρε-δώσε ήταν καλό
Με το καλάθι μου γεμάτο τρόφιμα, κάθε εποχή
Μ’αυτά και μ’αυτά τρία μωρά γεννήθηκαν
Αλλά η δουλειά περικόπηκε
Στο μισό μεροκάματο χωρίς να υπάρχει λόγος.
Και στη συνέχεια, το κεντρικό πηγάδι σφραγίστηκε
Και περισσότερη δουλειά κόπηκε
Και πάγωσε η φωτιά του ορυχείου στον αέρα
Μέχρι που ένας άνθρωπος ήρθε να μας μιλήσει
Και είπε ότι σε μία εβδομάδα
Το ορυχείο αριθμός έντεκα θα έκλεινε οριστικά.

Παραπονιούνται λέει, στα Ανατολικά
Ότι τα μεροκάματα εδώ είναι πολύ ακριβά
Και ότι το μετάλλευμά σας δεν αξίζει τόσο για να το βγάζετε από τη γη
Ότι κοστίζει πολύ φθηνότερα κάτω
Στης Νότιας Αμερικής τις πόλεις
Όπου οι ανθρακωρύχοι εργάζονται σχεδόν για τίποτα.

Έτσι οι πύλες του ορυχείου μείναν κλειδωμένες
Και το κόκκινο σίδερο σάπισε
Και το δωμάτιο του σπιτιού βρώμισε αλκοόλ
Όταν το θλιβερό τραγούδι της σιωπής
Έκανε τις ώρες να μετράν διπλές
Όπως περίμενα τον ήλιο να βουλιάξει.

Έζησα δίπλα στο παράθυρο
Καθώς ο άντρας μου μιλούσε στον εαυτό του
Κι αυτή η σιωπή της γλώσσας σαν τοίχος χτιζόταν
Τότε ήταν που ένα πρωινό
Το κρεβάτι μας έμεινε γυμνό
Και εγώ απέμεινα μόνη με τρία παιδιά.

Το καλοκαίρι έχει φύγει
Το χώμα γίνεται κρύο
Το ένα μετά το άλλο τα μαγαζιά της πόλης κλείνουν
Και τα παιδιά μου θα φύγουν
Μόλις μεγαλώσουν
Λοιπόν, δεν υπάρχει τίποτα εδώ τώρα για να τα κρατήσει.


- - - - - - - - - -
Τους αγγλικούς στίχους μπορείτε να τους δείτε  εδώ .
Μπορείτε να ακούσετε και τον ίδιο τον Ντύλαν να το τραγουδά (σε ένα σπάνιο βίντεο) σε μια συγκέντρωση-συναυλία του 1963 εδώ .
- - - - - - - - - -

Υ.Γ.1:  Είναι γεγονός ότι ο χρόνος στη ζωή μας τρέχει, η ίδια η ζωή μας τρέχει, γι'αυτό και αραιώνονται οι επαφές μας στο δίκτυο. Πυκνώνουν όμως οι επαφές μας στους δρόμους της αξιοπρέπειας και του αγώνα. Να'στε όλοι καλά, σας χαιρετώ έναν-έναν  προσωπικά και με μεγάλη εκτίμηση, και όποτε μπορούμε θα τα λέμε, σε καμία περίπτωση δεν θα το βάλουμε κάτω! 


Υ.Γ.2:  Vamos Αρειανάρα!  Against all odds η αγωνιζόμενη ψυχή σου!

33 σχόλια:

μαχαιρης είπε...

Xαιρεταω Πορτιατη..
Και καλον αγωνα...

Πορτιάτης είπε...

Μαχαίρη, καλέ μου φίλε, σε χαιρετώ!
Εσένα σκεφτόμουνα όταν άκουσα την ιστορία του τραγουδιού και τις λαϊκές σου ιστορίες, που με τόση μαστοριά μας παρουσιάζεις. Γι'αυτό και αφιερωμένο εξαιρετικά!
Η μόνη αλήθεια ο αγώνας του Ανθρώπου!

Afroditi Dionysopoulou είπε...

Καλημέρα Πορτιάτη :-)

Πραγματικά τα λες πολύ ωραία ... το παλιό βιντεάκι εξαιρετικό!!!

... προσωπικά αισθάνομαι τόσο πολύ "κουρασμένη" σαν να ήμουν μέσα σ'ενα αυτοκίνητο ... που έτρεχε με 220χλμ/ωρα ... ξαφνικά εμπόδιο στο δρόμο , πατάει φρένο ... το αμάξι δεν σταματάει αμέσως αλλά διανύει κάποια μέτρα μέχρι να σταματήσει εντελώς ... σ'αυτό το σημείο θεωρώ πως είμαστε ... περιμένουμε να σταματήσει εντελώς ...

καλό υπόλοιπο Κυριακής :-)

Crousma είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Crousma είπε...

Αγαπητέ μου φίλε Πορτιάτη γεια σου,
"Δεν θα γίνουμε των καπιταλιστών η λεία,
ανατροπή και τέλος στη μισθωτή δουλεία". Αυτό είναι. Όλοι στην απεργία της 23ης Φλεβάρη με το ΠΑΜΕ.

ΥΓ. Υπέροχο το τραγούδι.

blackbedlam είπε...

Καλέ μου φίλε, δεν μου καλοακούγεται αυτό το, σας χαιρετώ έναν έναν, σαν αποχαιρετιστήριο μου κάνει και πίστεψέ με, δεν μου αρέσει καθόλου.
Εδώ να είσαι, να ξέρουμε ότι αν σε χρειαστούμε θα σε βρούμε, να ξέρεις ότι αν με χρειαστείς θα είμαι κάπου εδώ.
Να ξέρεις ούτε το τραγούδι μπόρεσα να το ακούσω ολόκληρο, ούτε πολύ περισσότερο να διαβάσω τους στίχους.
Ένας κόμπος ήρθε και στάθηκε το φιλότιμό μου μέσα.
Θα είμαστε στους δρόμους του αγώνα, δεν το βάζουμε κάτω, δεν σκύβουμε το κεφάλι,δίνουμε όρκο γι΄αυτό.
Λες:"Το μέλλον είναι απέναντι και μας χαιρετά"! Με την ελπίδα ότι δεν μας αποχαιρετά, αλλά μας καλεί και μας υποδέχεται, εμείς,
θα ανταποκριθούμε στο κάλεσμα του.
Να θυμάσαι, έστω μια καλημέρα για κουράγιο.

VAD είπε...

Χάλια μαυρα γενικώς,ευτυχως που υπάρχει κι ο Αρης:)
Πάμε Μάντσεστερ!!!
Καλησπέρα,Φανη,έχεις email
και θελω απαντηση αμέσως!
Είδες τι απαιτητικός ειμαι;:))

biologion είπε...

Την καλησπέρα μου! Σου βγάζω το καπέλο και για τον μεγάλο Dylan.

Γερά για την πρόκριση στο Manchester!!!!

Exagono είπε...

Γεια σου Πορτιαρη αγωνιστη.
Τελικα το εχει ο Αρειανος,ξερει απο πικρα και απο αγωνες.

Unknown είπε...

Καλησπερα, περιμενα ενα κατι.......ενα ΟΕΟ.....τιποτα........
Οσο για τον ΝΤΙΛΑΝ μεγαλη μουρη ο τυπος ......ναι για την μια την μοναδικη ΜΠΑΕΖ που συνεχιζει ν' αγωνιζεται...............

luthierschool είπε...

Φίλε μου Πορτιάτη χαίρομαι πολύ που τα ξαναλέμε και αν χαθήκαμε λίγο διαδικτυακά δεν πειράζει θα βρεθούμε στους δρόμους!!! Καλή συνέχεια εύχομαι και κουράγιο σε όλους τους Έλληνες αυτούς που δεν υπηρετούν την παγκοσμιοποιημένη νέα τάξη, για τους άλλους που θέλουν να τα βρίσκουν με τα ξένα και ντόπια αφεντικά τι να πω ας ξυπνήσουν όσο έχουν καιρό, αλλά τι λέω πάντα θα υπάρχουν "Έλληνες" που θα ξεπουλάνε τις θυσίες του λαού τους για μια coca-cola και έναν καπιταλιστικό εξαμερικανισμό σε όλα τα επίπεδα,γιατί αυτό γίνεται φίλε μου Πορτιάτη, η αντίσταση του Ελληνικού Λαού αποτελεί το τελευταίο εμπόδιο για μια "υπέροχή" παγκόσμια διακυβέρνηση ή νικάμε και ζούμε σαν άνθρωποι ή νικάνε και ζούμε σαν πιόνια, η επιλογή είναι δική μας.Καλή συνέχεια φίλε μου!!!

dimitris είπε...

Πορτιατη καλημερα, διαβασα το κειμενο, διαβασα τα σχολια και θα πω..............................Συντροφε με καλυψαν, οι συντροφοι.
Καλη εβδομαδα και φωτογραφιες παλι να αναρτησεις απο την συγκεντρωση της Τεταρτης...

Eriugena είπε...

όπως τα λές ''άγνωστε'' φίλε, και υπέροχη η σύνδεση με τον καλό Ντύλαν, αυτόν που αναδύθηκε απο τον πόνο του αμερικάνικου λαού. Με συγκίνησε αυτή η σύνδεση και η ζωντανή μετάφραση! χαιρετισμούς !

Πορτιάτης είπε...

@Afroditi:
Καλή σου μέρα φίλη μου!
Τελικά η ζωή δεν νοστιμεύει όσες γλυκές ιστορίες κι αν της πούμε... ίσα-ίσα όλο και πιο πολύ μοιάζει με τον εφιάλτη που περιγράφεις! :(
Από τους εφιάλτες όμως γλυτώνουμε σαν ξυπνήσουμε στο φως της μέρας! Στο χέρι μας είναι!

Πορτιάτης είπε...

@Crousma:
Καλέ μου φίλε Crousma, πολεμάμε και τραγουδάμε!
Κι αν είναι τα τραγούδια μας πικρά, είναι γιατί απηχούν τον πόνο της ζωής μας...
Κάποτε όμως θα γίνουν χαρούμενα και "θα φροντίσουμε εμείς γι'αυτό"!
Εμπρός λοιπόν, μεθαύριο η πρώτη απάντηση!

Πορτιάτης είπε...

@Black Bedlam:
Μη φοβού Φιλενάδα, δε φεύγω. Και πολύ περισσότερο δε σκύβω το κεφάλι!
Απλώς, θα μιλάμε όταν έχουμε κάτι να πούμε για να προλαβαίνουμε να περπατάμε πιότερο στους δρόμους του αγώνα. Και φυσικά θα'μαστε πάντα εδώ γύρω για τους φίλους κι αδερφούς!
"Κοίτα οι άλλοι έχουν κινήσει" κι αν η πλάση δεν έχει κοκκινήσει είναι γιατί δεν υπήρξε σαφής προσανατολισμός... μην πάθουμε τα ίδια! Εγώ πάντως είμαι, ιστορικά, αισιόδοξος! Και πώς θα μπορούσα άλλωστε, να μην είμαι;
Με μια αγκαλιά καλημέρες, αγωνιστικά σε χαιρετώ!

Υ.Γ. Με ένα μόνο τραγούδι, πώς να σε "ανταγωνιστώ" με την υπερπαραγωγή που παρουσίασες; :)))

Πορτιάτης είπε...

@VAD:
Salaam Alaikum Βασίλη!
Μαύρα τα πράγματα όντως, αλλά φροντίζει ο θεός (ΑΡΗΣ) να τα βάφει κίτρινα για να'χουμε μια ψευδαίσθηση φωτός!
Ποιο Μάντσεστερ; Ραντεβού στο Εδιμβούργο!
Κρύες καληνύχτες από τα κρύα Τρίκαλα!

Πορτιάτης είπε...

@Biologion:
Καλημέρα στην κίτρινη διανόηση!
Το Μάνστεστερ θα'ναι μια στάση, προς το Εδιμβούργο!
Vamos!
...with "just another cup of coffee for the road"

Πορτιάτης είπε...

@Foris Mouratidis:
Φόρη μου, φίλε μου συν-αρειανέ
έτσι όπως τα λες είναι!
Τόσα τραβήξαμε και δεν το βάλαμε κάτω!
Το μάθαμε πια: οι μεγάλες πίκρες γλυκαίνουν με τους μεγάλους αγώνες και με τη δικαίωσή τους!
Γι'αυτό γράφω, πως η αγωνιζόμενη ψυχή των Αρειανών παρά τις όποιες αντιξοότητες θα θριαμβεύει!
Vamos!!!

Πορτιάτης είπε...

@Tasoula:
Τασούλα μου στην "παράγκα" της σούπερλίγ(κ)ας, αντιτάσσουμε την παληκαριά του καθαρού αγώνα!
...οοέέέοοοο: σας βλέπω να'ρχεστε κατεψυγμένοι απ'τη Μόσχα και όχι τίποτα άλλο έχετε να παίξετε με οσφ(α)π(α) μετά!
Στην Μπαέζ βγάζω το καπέλο. Σούπερ και αγαπημένη! Γι'αυτό προτίμησα τη δική της εκδοχή από του Ντύλαν. Αν και τότε που'ταν νέος, όπως στο βιντεάκι που βρήκα, ήταν νοστιμούλης... :))

Πορτιάτης είπε...

@luthierschool:
Φίλε μου, Δάσκαλε-Μάστορα, πόσο δίκιο έχεις!
Ναι, έφτασε ο καιρός που δεν χωράει πλέον άλλα "αν"... ούτε εφησυχασμούς... ήρθε η σειρά μας! Ή αντέχουμε και τους ανατρέπουμε ή θα μας θάψουν! Και το χειρότερο είναι ότι δεν είναι "κινδυνολογία", μακάρι να'ταν, αλλά απτή πραγματικότητα!
Μια αγωνιστική καλημέρα!

Πορτιάτης είπε...

@Dimitris:
Δημήτρη, καλέ μου φίλε και σύντροφε
στους δρόμους του αγώνα μετράμε τα βήματα της ζωής μας!
Και με την κάμερα (καιρού επιτρέποντος) απαθανατίζουμε τη φωτεινή ατραπό...
Αγωνιστικά σε χαιρετώ!
Αγάντα!

Πορτιάτης είπε...

@Eriugena:
Φίλε μου
η συγκίνηση του ποιητή, τιμή δική μου!
Μεγάλος τροβαδούρος ο Ντύλαν, κατάφερε κάποτε πολλά ώστε να του σχωρνάμε τα στερνά...
Εμάς όμως δε θα μας συγχωρέσουν τα παιδιά μας αν κιοτέψουμε!
Να΄σαι καλά, καλή σου μέρα!

Ανώνυμος είπε...

Πολύ Καλημέρα !
Καλό το άρθρο δεν λέω, αλλά τα ... υ..γ (1 και 2) όλα τα λεφτά !

ΠΑΜΕ λοιπόν ... να πλημυρίσουμε τους δρόμους ...

Πορτιάτης είπε...

@FAROS:
Φάρε μου φωτεινέ, καλή σου μέρα!
Η πραγματική συγκίνηση και η δράση βρίσκεται στους δρόμους! Εκεί λοιπόν θα ΠΑΜΕ κι ελπίζω μαζικά, μαχητικά και συνειδητά, διότι κατά τον Ρήγα δεν παλεύονται τα "σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή" στους ιμπεριαλιστικούς τροϊκανούς οργανισμούς!

ARTEKRAN είπε...

Καλέ μου φίλε Πορτιάτη γεια σου.
"Το μέλλον είναι απέναντι και μας χαιρετά!"
Αυτή η φράση βάφει στα κόκκινα την αισιοδοξία που πρέπει να διακρίνει εκείνους που ετοιμάζουν την νέα ζωή, τον νέο κόσμο τον σοσιαλιστικό. Και είναι έτσι. Γιατί η απαισιοδοξία ταιριάζει στις τάξεις που τους μέλλει να χαθούν. Και τέτοια δεν είναι η τάξη των εργατών. Σε μας έπεσε ο κλήρος και εμείς είμαστε οι τυχεροί που πρέπει να ανταποκριθούμε και θα ανταποκριθούμε στο κάλεσμα και στις προσδοκίες του μέλλοντος.
Το τραγούδι σου βαθιά βγαλμένο μέσα από την διαχρονική δραματική πραγματικότητα που βιώνει η εργατική τάξη σ’ όλο τον κόσμο. Καλή η απόδοση του τραγουδιού στα ελληνικά. Αλλά πολύ συγκινητική η προσπάθεια σου. Σε χαιρετώ.

Roadartist είπε...

Πανέμορφο ήταν πορτιάτη. Το ακούω πριν κλείσω το πισί και πέσω για ύπνο. Σε ευχαριστούμε για την ευαισθησία σου και που είσαι κοντά μας. :)

EEE είπε...

Πέρασα να αφήσω την Καλημέρα μου !!!

Πορτιάτης είπε...

@ARTEKRAN:
Φίλε μου Καλλιτέχνη σε χαιρετώ!
"Και είναι έτσι. Γιατί η απαισιοδοξία ταιριάζει στις τάξεις που τους μέλλει να χαθούν."
Προσυπογράφω! Και τραγουδώ μαζί σου:
"Έτσι κι αλλιώς η γη θα γίνει κόκκινη.
Ή κόκκινη από ζωή ή κόκκινη από θάνατο.
Θα φροντίσουμε εμείς για αυτό."

Σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Τιμή μου!

Πορτιάτης είπε...

@ROADARTIST:
Καλή μου φίλη εγώ σε ευχαριστώ!
Την ευαισθησία εσύ μας την διδάσκεις καθημερινά!
Ο πόνος και η αδικία, δυστυχώς, είναι πανανθρώπινα "αγαθά"...
Πολλά φιλιά!

Πορτιάτης είπε...

@ASSOS:
Καλή σου μέρα φίλε μου!
Καλή συνέχεια στην άοκνη ενημέρωσή σου!

Ανώνυμος είπε...

Εξαιρετικός ο Ντύλαν!
Γιώργος

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

Φίλε Πορτιάτη,
Αναδημοσιεύουμε αυτή την εξαιρετική ανάρτηση στη στήλη μας "ΕΜΦΑΣΗ" (βρίσκεται στην πλαϊνή κάθετη μπάρα του blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης").
Ορεσίβιους χαιρετισμούς.