Είναι δύσκολοι οι καιροί. Το βλέπουμε (στο δικομματικό τσίρκο των μη-λύσεων), το ακούμε (στις μακάβριες επιταγές του κάθε Αλμούνια εκ Βρυξελλών), το οσφριζόμαστε (στη σαπίλα των σκανδάλων, παλιών και νέων), το γευόμαστε (στο πικρό πιάτο της καταστολής των δικαιωμάτων μας, που καθημερινά μας σερβίρουν), το ακουμπάμε (στην κατακόρυφη πτώση του επιπέδου της ζωής μας). Όλες μας οι ασθήσεις μάς προειδοποιούν: έρχεται θύελλα...
Όμως η ελπίδα πεθαίνει τελευταία και στην περίπτωσή μας ελπίδα είναι η ίδια η ανθρωπότητα, με τους καημούς της αλλά και το τεράστιο θέλω για ζωή, προκοπή και αξιοπρέπεια ! Σ'αυτές τις εκλογές, όπου "το παλιό θέλει να γίνει νέο" (καταπώς έλεγε κι ο Μπρεχτ), μπορούμε να αντισταθούμε στον ανελέητο βοριά που φουσκώνει τα κύματα εναντίον μας και να ατενίζουμε με θάρρος τη θάλασσα: κάποτε θα ζυγώσει το σκαρί των ονείρων μας. Κι αυτή η μέρα θα'ναι μέρα-μεσημέρι !
Όμως η ελπίδα πεθαίνει τελευταία και στην περίπτωσή μας ελπίδα είναι η ίδια η ανθρωπότητα, με τους καημούς της αλλά και το τεράστιο θέλω για ζωή, προκοπή και αξιοπρέπεια ! Σ'αυτές τις εκλογές, όπου "το παλιό θέλει να γίνει νέο" (καταπώς έλεγε κι ο Μπρεχτ), μπορούμε να αντισταθούμε στον ανελέητο βοριά που φουσκώνει τα κύματα εναντίον μας και να ατενίζουμε με θάρρος τη θάλασσα: κάποτε θα ζυγώσει το σκαρί των ονείρων μας. Κι αυτή η μέρα θα'ναι μέρα-μεσημέρι !
2 σχόλια:
... και δουλεύω και στην εκπαίδευση!
Τελικά είμαστε κάμποσοι και πρέπει να βρεθούμε!
See you brother...
Δημοσίευση σχολίου