Υγρή ατμόσφαιρα και περιρρέουσα, σαν τις μέρες μας που στροβιλίζονται γύρω από τον ατέρμονα κοχλία της ζωής, αλλά είναι γεμάτες δροσιά και χάρη και φως...
Γιατί είν' η αγωνία κι ο πόνος και η αγάπη της ίδιας της ζωής, που αφήνει στο βάθος θαμπό το παρελθόν και τρέφει χλοερό το παρόν, στην αναμονή μιας άνοιξης που'ρχεται σαν μέλλον!
Κι ας είναι μαύρα τα σύννεφα επάνω - αυτά γεννούν τις δροσοσταλίδες...
Γιατί είν' η αγωνία κι ο πόνος και η αγάπη της ίδιας της ζωής, που αφήνει στο βάθος θαμπό το παρελθόν και τρέφει χλοερό το παρόν, στην αναμονή μιας άνοιξης που'ρχεται σαν μέλλον!
Κι ας είναι μαύρα τα σύννεφα επάνω - αυτά γεννούν τις δροσοσταλίδες...
1 σχόλιο:
Αβέβαιο το μέλλον...
Εμείς το καθορίζουμε, εμείς το ανατρέπουμε.
Η φωτογραφία απ'τις αγαπημένες μου, το ίδιο και το κείμενο...
Να συνεχιστούν οι "καταγραφές"-"σκέψεις" παρακαλώ
Δημοσίευση σχολίου