Ο ακροβάτης

Για ιδέστε όλοι τον ακροβάτη που τραμπαλίζεται

για ιδέστε όλοι τον ξενομπάτη πως δε ζαλίζεται

Για ιδέστε τον ακροβάτη που κι όταν πέφτει γελά

και ποτέ δε κλαίει, ποτέ δε κλαίει...

-

Για ιδέστε που χει το ερημοπούλι αίμα στο φτερό

πετά κι ας το'βρε θανάτου βόλι, κόντρα στον καιρό

Με τον καιρό να'ναι κόντρα, έχει τιμή σαν πετάς

να μένεις μόνος, να μένεις μόνος...

-

Για ιδέστε όλοι δέστε και μένα άλλο δε ζητώ

που'χω στους ώμους φτερά σπασμένα και ακροβατώ

Γύρισε κάτω η μέρα κι ακόμη εσύ να φανείς

μην κλαις πουλί μου, μην κλαις πουλί μου...

"Ο Ακροβάτης" , Χαϊνηδες

Χτες βράδυ στην ιστορική "Σουίτα" στα Τρίκαλα τραγούδησε ο Μίλτος Πασχαλίδης, με τους συνεργάτες του, κι όπως πάντα η βραδιά ήταν μαγικά όμορφα! (Με την ευκαιρία: με αυτή την παράσταση συμπλήρωσε 10 χρόνια παρουσιών του στα Τρίκαλα και το αδιαχώρητο που επικρατούσε έδωσε μεγάλη χαρά σε όλους εμάς, που τον τραγουδάμε και μας τραγουδάει από παλιά.)

Ανάμεσα στα τραγούδια του ήταν και ο Ακροβάτης των "δικών του" Χαϊνηδων. Και ήταν η "α καπέλα" ερμηνεία του, που ζωντάνεψε μέσα μου την εικόνα του αετού στα Περτουλιώτικα Λιβάδια να πετά, να ζυγιάζεται και να εφορμά, να χάνεται πότε στα σύννεφα πότε στα έλατα... πάντα κόντρα στον καιρό.

Βρήκα στο YouTube και επισυνάπτω ένα βιντεάκι, με τον Μίλτο να τραγουδάει το ίδιο τραγούδι (από το Ηράκλειο στις 5/12/08, όπου εμφανίστηκε μαζί με το Θάνο Μικρούτσικο) - η ατμόσφαιρα και εκεί έμοιαζε πολύ με την χτεσινή !